Właściciel: Kabraxis
Przytulny domek wykonany z cegły oraz drewna położony nieopodal strumyka jest prywatnym rajem Demona, który pomieszkuje w nim po godzinach pracy, zarówno jako duchowny oraz piekielny kat. Dogodna lokalizacja poza głośnym Londynem, obecność licznych drzew, szum liści, wody oraz rześkie powietrze pomagają odprężyć ciało oraz uspokoić umysł. Pierwotnie budowla była jedynie ruiną i dopiero solidny remont niedługo po zakończeniu konfliktu zbrojnego pomógł jej w odzyskaniu dawnego uroku. Dziś świeżo odrestaurowany dom składa się z trzech poziomów. Na pierwszym, parterze, znajdują się: niewielki przedpokój, hol ze schodami na górę oraz dół, prosta łazienka z toaletą a także zlewem no i przytulny salon, z którego można wejść do kuchni, a z niej wyjść na zewnętrzną werandę i dalej do malutkiego prywatnego ogródka. Na piwnicę składa się przestrzeń podzielona na dwa segmenty. Jeden służy za niewielki magazyn dla win oraz innych alkoholi ułożonych w otworach na drewnianych półkach. W drugim przechowywana jest żywność, głównie ziemniaki, cebula i inne warzywa, które mogą leżakować w chłodnym ciemnym pomieszczeniu oraz wszelkiej maści szklane słoiki z domowymi przetworami. Na pierwszym piętrze znajduje się ciut większa łazienka, klasycznie z toaletą, zlewem i wanną oraz dwa pokoje; pokój gościnny a obok niego sypialnia Kabraxisa. Dawniej na strychu wieszano pranie. Obecnie Demon ulokował w nim małą prywatną bibliotekę.

Mieszkańcy: Alice oraz dwie współlokatorki
Mieszkanie mieści się w kamienicy przy Euston Square, nieopodal Szpitala Św. Józefa. Mieszkanie nie jest wybitnie duże, posiada trzy pokoje, jedną skromną kuchnię oraz łazienkę. Mieszkanie w kamienicy mieści się na pierwszym piętrze. Po wejściu do mieszkania można było dostrzec, że ono było dostosowane do wynajęcia dla studentów. Pokoje są wynajmowane przez 3 osoby, dwie kobiety i Alice Nash. W pokoju Alice można zauważyć skromność oraz porządek, który panuje w jej pokoju. Niewiele było szaf, lecz na widoku dostrzegalne były nieotwarte koperty ma szafce oraz jeden dosyć stary zeszyt nutowy. Miała niewielki pojemnik na biżuterię, w której miała schowane zdjęcie swojego zmarłego męża.

Stary szeregowiec przetrwał bombardowanie miasta. Jest to jednopiętrowy budynek okupowany przez trzy rodziny. Oliver miał na tyle szczęście, że był w stanie zakupić jedno parterowe mieszkanie jeszcze przed wojną. Jego stan jest dość surowy i można powiedzieć, że ubogi. Kuchnia łączy się z salonem otwartą przestrzenią, zaś sypialnia ze skromną łazienką. Ściany choć nierówne i nieocieplone to jednak zostały pręż mężczyznę pobielone. Czynność tę wymusza niejako forma ogrzewania, którą jest stary piecyk, w koło którego kręcą jest jego koty, gdyż jest najcieplejszym miejscem w całym domostwie. Mieszkanie znajduje się w północnej dzielnicy.

Właściciel: Levi O'donnel
Dość spore mieszkanie, z wyposażeniem o nieco lepszym standardzie niż przeciętny mieszkaniec Londynu. Tapety nie odchodzą od ścian, kondycja lokalu względnie dobra. Dwa pokoje, przedpokój, kuchnia i łazienka zdecydowanie starczą byłemu wojskowemu. W salonie znajduje się kanapa, a przed nią stół i dwa fotele dołączone po bokach. Przy ścianach ozdobionych kilkoma obrazami stoją regały wypełnione z reguły samymi książkami. Samo wystrojenie jest przemyślane i może się zdawać, iż właściciel przywiązuje mnóstwo uwagi na szczegóły. W kącie stoi radio, obok gramofon, a na niewielkiej szafce znajduje się również dyktafon. Poza tym, z pozoru nie wygląda na mieszkanie członka Zakonu. Co najwyżej wskazuje na obecność przedmiotów świadczących o odbytej służbie wojskowej. Wszelki ekwipunek potrzebny do zwalczania duchów czy demonów skrywa w dużej szafie przy łóżku w sypialni - za deską szafy.

Właściciel: Loki
Odnowiona rezydencja znajdująca się na obrzeżach Londynu, z rozległym, zadbanym ogrodem i wysokim ogrodzeniem.

Właściciel: Raziel
Ulica, na której stoi stara kamienica, zdaje się tonąć w mroku i tajemnicy. Wąska, wyłożona nierównym brukiem. A wewnątrz mieszkanie, które choć skromne, tchnie życiem i historią tego miejsca. Kuchnia, w której unosi się zapach niedawno przygotowanej herbaty, jest prosta, ale pełna uroku. Stare drewniane szafki, nieco zużyte, kryją w sobie porcelanowe filiżanki i talerze. Ściany pokrywa ciemnozielona farba, miejscami wyblakła. Na stole leży stary obrus, a w rogu okna stoi doniczka z ziołami, które mimo zimnego powietrza za oknem dodają odrobinę życia do tego spokojnego wnętrza. W sypialni, której wnętrze oświetla jedynie słabe światło wpadające przez okno, panuje spokój. Łóżko, nakryte prostą pościelą, stoi obok małej komody, na której leżą książki i papiery. Ściany zdobią stare obrazy, wyblakłe portrety i pejzaże, które zdają się przypominać o minionych czasach. Całość tworzy atmosferę nieco melancholijną, ale zarazem pełną ciepła i domowego spokoju.

Właściciel: Diablo
Posiadłość Diablo, położona na odludziu, kilka kilometrów za centrum Londynu, jest prawdziwą fortecą. Otoczona jest przez gęsty las, który jeszcze bardziej izoluje to miejsce od reszty świata. Z zewnątrz przypomina gotycki zamek, otoczony wysokimi murami i zamkniętymi żelaznymi bramami, które strzegą dostępu do tego złowieszczego miejsca. Przekraczając bramę, goście wchodzą na rozległy dziedziniec, otoczony wysokimi ścianami porośniętymi bluszczem. Kamienne płyty, wybrukowane w starodawnym stylu, są mokre od wiecznej wilgoci, a pomiędzy nimi wyrastają delikatne, ale dzikie rośliny, nadając miejscu posępnego, nieco zaniedbanego charakteru. Kryształowe żyrandole oświetlają wnętrze, rzucając ciepłe światło na skomplikowane rzeźbienia i zdobienia, które ozdabiają ściany i sufity. Najbardziej imponującym pomieszczeniem jest ogromna biblioteka, której wysokie, kamienne ściany są wypełnione po brzegi tomami i księgami. W sypialni znajduje się wielkie łoże z baldachimem, ozdobione ciężkimi, ciemnymi zasłonami, które nadają wnętrzu intymny, tajemniczy charakter. Pościel jest wykonana z najdroższych materiałów, utrzymana w ciemnych, głębokich barwach, które podkreślają gotycki wystrój. W pokoju dominują bogate, rzeźbione meble z ciemnego drewna, a na ścianach wiszą lustra i obrazy o złowrogich, barokowych ramach. Tuż obok sypialni znajduje się alkowa z imponującymi, łukowatymi oknami, przez które wpada nikłe światło dzienne. Przy jednym z okien ustawiono wygodną szezlongę, wyłożoną poduszkami i aksamitnymi pledami, idealną do chwili odpoczynku z książką w ręku lub obserwowania pochmurnych krajobrazów za oknem. Obok szezlongi znajduje się niewielki stolik, na którym zawsze można znaleźć wykwintny trunek i eleganckie kieliszki, gotowe do użycia.

Właściciel: Satqiel/Anthony Burrow
Ulokowany na niewielkim, bogatszym osiedlu w rzeczywistości jest to obszerny apartament na parterze przerobiony na pracownię rzeźbiarską. Posągi, rzeźby, popiersia, szkice, malowidła, narzędzia są obecne na każdym kroku, wręcz zapychając całą dostępną przestrzeń. Apartament podzielony jest na 5 części: 1. Salon - w którym to dokonywane są największe pracę często z udziałem innych artystów oraz zaproszonych modeli. Dobrze oświetlony z licznymi narzędziami i materiałami do obróbki kamienia. 2. Gabinet - gdzie odnaleźć można liczne szkice oraz książki traktujące o sztuce, biurko oraz stelaże do płótna jak i balkon wychodzący na osiedle. Ściany przyozdobione są licznymi obrazami oraz rycinami, choć ich jakość jest dość kontrowersyjna. 3. Kuchnia - nazwanie tego kuchnią to dość duża przesada, gdyż poza niewielką kuchenką całe miejsce jest zdemontowane by zrobić miejsce na narzędzia wiertnicze oraz spawalnicze oraz metalowe części wszelkiej maści. Powstaje tu większość dzieł wykonanych z takich materiałów jak miedź, brąz i żelazo. No i oczywiście jest jakaś szafka z naczyniami. Mała. 4. Łazienka - wypełniona świecami, rysunkami oraz wszystkim po trochu. Korzystanie z niej nie należy do najbardziej komfortowych gdyż jest wielkości niewielkiej klitki. 5. Sypialnia - jedyne czyste i nie zawalone miejsce w całym apartamencie, choć i tam dzieł nie zabraknie. Jednak są one strzeżone przed niepożądanym wzrokiem jako, że ich tematyka kieruje się w stronę nadprzyrodzonych oraz wyjątkowo prywatnych poglądów.

Właściciel: Alexander Huxley Mieszczący się na północno-wschodnich peryferiach Londynu dworek należy od pokoleń do rodziny Huxley'ów. Sam budynek ma zgrabną, raczej zwartą konstrukcję. Od bramy do głównego wejścia wiedzie szeroki podjazd, pamiętający jeszcze czasy dorożek konnych. Okala go małe preludium do ogrodu, który rozciąga się głównie za domem, oddzielając go jednocześnie od znajdującej się tam też stajni i stadniny dla koni. Razem z końmi mieszkają też psy, małe stadko pięciu beagle. Cała rezydencja utrzymana jest w eleganckim stylu, nie jakimś bardzo ciemnym, ale sporo jest tutaj drewna, stonowanych kolorów oraz motywów myśliwskich.