Artefakty
Są to wielkiej wartości przedmioty, zazwyczaj bardzo wiekowe, w większości wręcz zapomniane lub zagubione na przestrzeni dziejów. Wiele z nich wygląda całkiem niepozornie, co z pewnością może być jedną z przyczyn tego stanu. Każdy artefakt jest niepowtarzalny, nie da się go zniszczyć ani podrobić w taki sposób, by obie wersje posiadały swe niezwykłe właściwości. Te ostatnie powiązane są z różnymi aspektami, zwykle jednak wiążą się z pochodzeniem danego przedmiotu, które samo w sobie napełniło go mocą. Wyróżnić można artefakty święte i nieświęte, czyli przeklęte.
Święte Artefakty
Pióro Najwyższego: śnieżnobiałe pióro pochodzące z prawego skrzydła Najwyższego Anioła, podobno utracone przez niego jeszcze za czasów pierwszego buntu aniołów, kiedy to walczył z najgorszym z upadłych.
Działanie: Pióro chroni posiadacza przed jednym (na sesję) nieprzyjaznym zdarzeniem lub niechcianą mocą nadnaturalnego. Za każdym razem, gdy pojawia się taki efekt, gracz rzuca na powodzenie ochrony, aż do jej wykorzystania w danej sesji. Efekt jest niezależny od woli postaci.
Lokalizacja: nieznana
Święty Graal: kielich, którego Chrystus używał w czasie Ostatniej Wieczerzy. Jako że jego dokładny opis nigdzie się nie zachował, jedynie najstarsi nadnaturalni wiedzą, jak wygląda. Graal wedle opowieści stał się źródłem życia i mocy, ma także zdolność uświęcania, jest prawdopodobnie jednym z najstraszniejszych widoków dla demonów.
Działanie: woda lub wino wlane do kielicha stają się święcone. Napicie się z niego wina lub wody leczy rany i wzmacnia ciało, uodparnia na choroby. Jego obecność osłabia moce demonów (trudne testy na użycie mocy), a one same nie są w stanie go dotknąć gołą ręką.
Lokalizacja: nieznana
Arka Przymierza: ozdobna skrzynia z drewna akacjowego obitego złotem, w której przechowywane są szczątki pierwszych kamiennych tablic Dekalogu. Wieka Arki chronią dwa cheruby, zaś po obu stronach znajdują się uchwyty na żerdzie do przenoszenia skrzyni. Była wielokrotnie przenoszona z miejsca na miejsce, aż oficjalnie zaginęła w czasie, kiedy wojska Nabuchodonozora II najechały Palestynę.
Działanie: Arka jest jednym z najbardziej tajemniczych przedmiotów, przez wielu uważanych za nieprzewidywalną. Potrafi sprowadzić zwycięstwa i błogosławieństwo na wiernych, zaś złych i zepsutych ukarać klęskami lub porazić śmiercią.
Lokalizacja: nieznana.
Dzban Manny: początkowo był przechowywany w Arce Przymierza wraz z Dekalogiem i laską Aarona, później pozostały tam tylko tablice. Złote naczynie o bogatym zdobieniu zawiera mannę zebraną z pustyni, dzięki której jego posiadacz nigdy nie będzie głodny.
Działanie: z dzbana można bezustannie wysypywać mannę, jednak spożywana przez demona będzie dla niego trująca.
Lokalizacja: nieznana.
Laska Aarona: drewniana laska pasterska, której szczyt pokryty jest młodymi, kwitnącymi pędami. Była symbolem wyniesienia Aarona do godności kapłańskiej, później zaś stała się uosobieniem jego roli kapłana i mówcy w społeczności wędrującego ludu.
Działanie: przy próbie przekonywania posiadacz laski wykonuje test manipulacji z bonusem [+1] kości, po zaliczeniu testu laska daje posiadaczowi umiejętność przemawiania i zjednywania sobie słuchaczy (efekt utrzymuje się do końca sesji). Jej dotyk jest w stanie pobudzić rośliny do kiełkowania i kwitnienia.
Lokalizacja: nieznana.
Przeklęte Artefakty
Jabłko Ewy: podobno jest to owoc, z którego można odkrawać kawałki w dowolnej ilości, a całości nigdy nie zabraknie. Każdy taki fragment napełniony jest trucizną, której jeden kęs wystarczy, by zbrukać spaczeniem nawet najczystszą duszę.
Działanie: dodany do jedzenia lub napoju kawałek jabłka nakłada na postać kary do odporności ([-1] kość dla spożywającego przy teście na Siłę Woli) na pokusy, sugestie i opętanie, zaciera granice moralności i rodzi i podsyca w niej skłonność do złych uczynków, nawet jeśli dana osoba była wcześniej rzekomo bez skazy. Efektu nie da się usunąć bez paktu z demonem lub rozgrzeszenia.
Lokalizacja: nieznana.
Filakterium: przeklęte naczynie, w którym po krwawym obrządku przechowywać można własną duszę lub jej fragment w celu przedłużenia własnego życia. Takiego człowieka nazywa się Liszem. Filakterium nie chroni właściciela przed starzeniem, a jedynie śmiercią i rozkładem ciała. Znane są przypadki, kiedy Lisz wyglądał niczym żywa mumia. Na całym świecie istniało jedynie sześć filakteriów, z których pozostały cztery, stworzonych w plugawym rytuale babilońskim w różnych odstępach czasu. Opis rytuału zaginął jeszcze w starożytności.
Działanie: po nawiązaniu więzi z filakterium, jego posiadacza nie można zabić poprzez uśmiercenie ciała, które i tak w końcu się zregeneruje do minimum, które umożliwi funkcjonowanie. Ciało Lisza starzeje się, ale nie umiera ze starości, on sam natomiast odczuwa ból i głód, jednak nie może od nich umrzeć. Zabić Lisza można tylko po zniszczeniu więzi z jego filakterium, na przykład poprzez uświęcenie przedmiotu lub jego unicestwienie. Pierwsze mija po upływie doby, wówczas filakterium można ponownie wykorzystać, natomiast drugie jest niezwykle trudne do osiągnięcia.
Lokalizacja: nieznana.
Diabelska Talia Tarota: występująca prawdopodobnie tylko w dwóch egzemplarzach talia dużych kart tarota z ręcznie malowanymi obrazkami. Te przedstawiają się niezwykle szkaradnie, jakby wyjęte były z koszmaru. Pierwszą właścicielką talii według opowieści miała być Alice Kyteler, której dzieje po ucieczce przed łowcami czarownic pozostają nieznane. Przeklęte karty służące jej do wróżenia zawsze ukazywały prawdę, jednak każda wróżba składała się z dwóch części. Pierwsza mówiła o szansach i pomyślności, druga zaś o zagrożeniach. Zawsze jedna i druga się sprawdzała, zawsze też zagrożenie prowadziło do śmierci tego, dla którego wróżono. Podobno pierwowzór talii pochodzi z Chin, jeszcze z I wieku p.n.e., gdzie książę Liu Ju był w posiadaniu tak zwanej Talii Dwojakiego Losu (chiń. trad. 雙命運甲板 , czyt. Shuāng Mìngyùn Jiǎbǎn) przyozdobionej wizerunkami chińskich bożków i demonów. Karty te miały zawędrować do Europy dopiero po roku 1300 i sto lat później zapoczątkować powstanie tarota.
Działanie: użytkownik musi posiadać podstawową wiedzę okultystyczną, żeby móc odczytać wróżbę. Osoba, dla której się wróży, w niedalekiej przyszłości spotyka się z pomyślnością losu opisaną przez karty, a później ze śmiercią w okolicznościach również opisanych przez karty.
Lokalizacja: nieznana (wersja europejska), nieznana (wersja chińska).
:upscale()/2015/04/24/742/n/1922398/150fb890_y0VW29.gif)
