Drzwi do sypialni, po której myszkowała Rayne nie stawiały większych oporów. Stare drewno ugięło pod siłą ruchu ciała Oliviera i wkrótce wpuściło go do pomieszczenia, w którym znajdowało się wyłącznie samotne łóżku. Tak ubogo urządzone miejsce, to konkretne i brak rzeczy przynależnych do właściciela mogły jednoznacznie potwierdzić, iż winnym nawiedzenia całego domu był poltergeist, byt, który w przeciwieństwie do niegroźnych duchów i mściwych (które nie bawiły się w tańcu), powstał ze skupiska lub skupisk negatywnej energii po duszy.
Sól (modlitwa nie miała takiego wydźwięku ze względu na brak święceń) najbardziej rozgniewała tałatajstwo, jednocześnie zmuszając je do opuszczenia sypialni, w której aktualnie się znajdował. Tym razem zamiast pisku, ruchowi bytu towarzyszyły przez moment dźwięki stukotu obuwia. Te ucichły zaraz po “wybiegnięciu” z pokoju, do którego już nie zamierzał wracać.
Zadrapanie na policzku Rayne nie było poważne; płytkie i mało szpetne. Łowczyni tak jak towarzysz, stała się świadkiem ucieczki poltergeista z sypialni. Cały czas, zarówno ona jak i Olivier czuli siarkę, której towarzyszyły te charakterystyczne nieprzyjemne odczucia, np. niepokoju spotęgowane w mnożniku circa 4 razy. Co zabawniejsze; sól, woda oraz modlitwy nie zdołały choćby minimalnie osłabić mocy rozlanej aury, co przekładało się na kolejną teorię: obecność bardzo potężnego demona.
Co takiego mógł on robić w opuszczonym domu?  

Learie nie tylko zauważyła zamykające się przed jej nosem drzwi. Zdołała je otworzyć uderzeniami pięści, a tym samym wyjść z zamkniętego opustoszałego smętnego pomieszczenia, w którym aktualnie przebywała.
Diablo również zauważył zamknięcie drzwi, które jak wyżej i u niego nie stawiały większego oporu przy myszkowaniu po domu.
Potencjalne rozejrzenie się dookoła po opuszczeniu pokoju, w przypadku Learie, czy w trakcie poruszania się po domu, u Diablo, pozwoliło obu Demonom dostrzec ślady ducha, który w popłochu i złości pędem “wyleciał” z pierwszego piętra (któregoś z pokoi), pozostawiając dźwięki stukotu obuwia do momentu zlotu po schodach, po czym skierował się do kuchni.
Takie zachowanie u wynaturzeń zdarzało się nieczęsto, ewentualnie wtedy, gdy dochodziło do kontaktu z czymś nieprzyjemnym. To z kolei pozwalało piekielnym na wysnucie podejrzeń wobec użycia wody święconej lub przeklętej przyprawy, soli, za którymi nie przepadali nie tylko oni, ale i wszelkie złe wynaturzenia.
Rozłożenie, tj. zmiana miejsca lokalizacji poltergeista przechyliła szalę na korzyść Diablo oraz Learie, bowiem ten nie znajdował się już blisko łowców, którzy nadal operowali w którymś z kilku pomieszczeń na pierwszym piętrze.
Co zabawniejsze, na ten moment nadnaturalny byt nie atakował żadnego Demona. Swoją dotychczasową uwagę skupiał na Łowcach, którzy ewidentnie zaszli mu za ektoplazmę.

Amirah do środka domu dostała się dzięki wejściu przez okno. Pech tudzież los sprawiły, że kobieta nie tylko znalazła takowe na parterze - doprowadziły ją do kuchni, miejsca, w którym skrył się poltergeist, którego energia otuliła całe pomieszczenie. Jego ślady natomiast zaczynały się od centrum, a ciągnęły do wyjścia, przez które najpewniej wleciał.
Prócz wyczuwalnej obecności duchowego tałatajstwa zrodzonego z pozostałości negatywnej energii po duszy, to, co jeszcze uderzyło w Niebiankę to przytłaczająca wręcz obecność demonicznej aury, która rozlewała się po calutkim domu oraz towarzyszący jej specyficzny siarkowy smrodek. Znając zasady paktu pomiędzy stronami Nieba i Piekła, tylko jedna istota była zdolna do rozsiania takiej magii – Antychryst. Chwilowo jednak nigdzie go nie było. Zamiast Demona na Amirah spoglądał za to czarny kocur, który siedział na podniszczonym stole i lizał sobie łapkę.

Rozłożenie:

-> Diablo wchodzi na 1 piętro i zaczyna myszkować. Niech Diablo poproszony o rzut kośćmi K10 na skradanie (skradanie się + zwinność lub samą zwinność).  
-> Rayne oraz Olivier znajdują się na 1 piętrze; w jednej z dwóch sypialni. Rayne oraz Olivier proszeni są o rzut kośćmi K10 na czujność (czujność + percepcja lub sama percepcja).
Powyższe testy są testami na skradanie i wykrycie, tak więc wygrywa ta strona, która będzie miała więcej sukcesów. Sukcesy Rayne oraz Oliviera oczywiście się nie sumują.  

-> Learie znajduje się nadal na parterze; w sypialni lub poza nią, jeśli wyszła.
-> Amirah również znajduje się na parterze, w kuchni.  
Amirah oraz Learie mogą podjąć test na czujność (czujność + percepcja lub sama percepcja), aby spróbować wyczuć swoje aury: aurę demona i anielską. Jako że jest to test sporny, wygrywa ta strona, która będzie miała więcej sukcesów.

Ilość kości K10 odpowiada poziomom atrybutu + umiejętności lub samego atrybutu przy braku umiejętności, a ponieważ testy nie są trudne, do sumy posiadanych kości każdy dodaje 1 dodatkową kość K10.
W razie pytań, wątpliwości, nieścisłości, dawajcie proszę znać <3
Aby wszystko zadziałało dobrze i kości zostały dobrze podliczone, rzucajcie, proszę w TYM temacie i podlinkujcie wynik tutaj <3

Kolejka: starym tropem, czyli Olivier -> Rayne -> Diablo -> Amirah -> Leraie (z uwagi że na razie jest nieobecna, stąd przesunięcie. Została również tymczasowo odsunięta w poście w bezpieczny sposób.) -> MG (wszedł na razie za Kabraxisa, ale pamiętajmy, że on nadal jest obecny w sesji).
Czas na odpis: w miarę możliwości 48h do 72h. Nie jest to obowiązkowe, stanowi jedynie prośbę na poczet upłynnienia rozgrywki. Wiadomo, jeśli ktoś potrzebuje więcej czasu, wystarczy dać znać na PW/DC.
Dodatkowo: w razie pytań, wątpliwości lub innych uwag/propozycji, zapraszam na PW/DC (Kabraxis). Czy będą punkty za sesję? Tak.

Cichutki chód nie wystarczył. Para łowców szybko wychwyciła obecność trzeciej jednostki, ba, Olivier zdołał nawet usłyszeć dalsze kroki, które sugerowały odwrót intruza po wykryciu, tj. jego zejście z piętra po schodach na dół. Droga prowadziła do kuchni, w której ktoś ewidentnie się znajdował, o czym miał świadczyć kobiecy głos, jeżeli tylko Diablo faktycznie postanowił ruszyć śladem kapryśnego ducha.
Czarny kocurek, o klasycznym wyglądzie bez udziwnień, czyli krótkim włosiu i zielonych oczkach, spojrzał na kobietę, ale nie od razu! Wpierw dokładnie oczyścił kończynę; jedną i drugą, aby dopiero na sam koniec móc unieść łepek. Wtedy też z jego pyszczka zaczęły dobiegać charakterystyczne miauknięcia. Na domiar “złego” zwierz zeskoczył ze stołu i po miękkim, pełnym gracji wylądowaniu na niestety brudnej podłodze, nie tylko podszedł do Amirath, wręcz zaczął się o nią ocierać.
Czworonóg ewidentnie czegoś chciał i najprawdopodobniej było to jedzenie.
Duch chwilowo nie przeszkadzał, nie na taką skalę jak kilkadziesiąt sekund temu. Póki nikt go nie denerwował i nie święcił jego ukochanego miejsca, jak pomieszczenia na górze, póty swoją obecność w tym konkretnym, w którym przebywała Amirah, kot i do którego być może trafi Diablo, jeśli zechce, zjawa na razie ograniczała do naśladowania miauknięć futrzaka, odbijających się niezbyt namolnym echem od ścian kuchni.
Aura Leraie została chwilowo zamaskowana, a jej osobę spowiła niewidzialność (zabieg na potrzeby bezpiecznego wyłączenia demonicy do czasu powrotu do sesji. Skrycie pod płachtą zejdzie automatycznie po napisaniu przez nią posta. W razie pytań naturalnie poproszę o info na PW lub DC).
Aura Diablo, znacznie słabsza niż u innych demonów również działała na jego korzyść. Jako że znikała w przytłaczającym smrodku piekielnej obecności, który tulił cały dom, poniekąd uniemożliwiała na rozpoznanie przynależności mężczyzny. Najszybciej o dobre przypisanie go mogła naturalnie starać się Amirah dzięki swojemu anielskiemu spojrzeniu i analogicznie Diablo wobec niej przy potencjalnej konfrontacji. Łowcy nie mogli mieć stuprocentowej pewności, a jedynie snuć podejrzenia w oparciu o obecność wspomnianej aury. Potwierdzenie może zapewnić im bezpośredni kontakt twarzą w twarz z intruzem, o którym jak najbardziej wiedzieli.