Nie ma pojęcia, co działo się z jego duszą, zanim stał się demonem. Pamięta jedynie ogromny ból, który trwał, zdawałoby się wieczność. Choć niełatwo go złamać, gdy w końcu to nastąpiło, przyjął swój los z szerokim uśmiechem. Dołączył do pierwszego Kręgu i odtąd stał się prawdziwym koszmarem dla śmiertelników.

Terroryzuje ludzkość, odkąd tylko pamięta. Jego schemat działania jest dość prosty. Organizował huczne, ociekające przepychem przyjęcia, na które zapraszał tych, którzy mieli najbardziej wypaczone, zniekształcone i dzikie fantazje erotyczne. Kiedy niekończący się alkohol zaczynał otwierać umysły na odwiecznie skrywane żądze, rozpoczynał największą orgię, jaką widziała miejscowość, w której akurat zamieszkał. Pozwalał śmiertelnikom bawić się do upadłego.

Kolejnego dnia rozpoczynał polowanie. Wykorzystywał wiedzę i to, co zobaczył, na swoją korzyść. Szantażował i podporządkowywał sobie najważniejsze osobistości, które miały przyjemność skorzystać z jego gościnności. Czasem chodziło o pieniądze, innym razem o przysługę, ale nie wahał się również sięgać po bardziej okrutne, bestialskie i niemoralne żądania. Młodych mężczyzn i kobiety przymuszał do pracy w swoim burdelu lub do wykonania za niego brudnej roboty. Nie ograniczał się jedynie do tych, którzy uczestniczyli w jego przyjęciach – sięgał także po zrozpaczonych, zdesperowanych ludzi, którzy nie mieli innego wyjścia. Oferował im pomoc, opiekę, dach nad głową i zawsze pełny talerz, by później wykorzystać ich do granic możliwości. Gdy przestawali być dla niego użyteczni, kazał swoim ludziom "wyrzucić śmieci" do pobliskich slumsów. Dla niego śmiertelnicy byli jedynie towarem.

Swój przydomek, Diablo, zdobył w czasach hiszpańskiej inkwizycji. Wówczas przebywał na terenach północno-zachodniej Hiszpanii, gdzie jeszcze nie zajmował się organizacją przyjęć. Zazwyczaj wpraszał się na wykwintne bale, manipulując i zjednując sobie pojedynczych gości, których następnie zabierał do swojej posiadłości. Uzależniał ich tak bardzo od siebie, że za samą chęć spotkania musieli płacić ogromne sumy pieniędzy. Gdy ich obsesja sięgała zenitu, a nie potrafili bez niego żyć, znikał na jakiś czas, co często kończyło się ich samobójstwem z rozpaczy. Ludzie zaczęli coraz częściej mówić o nim jak o ucieleśnieniu diabła, stąd też szybko zyskał przydomek Diablo, jak w lokalnym języku określano szatana.

Do Wielkiej Brytanii przybył przed pierwszą wojną światową. Uczestniczył w obu tych tragicznych wydarzeniach, oferując drobne przyjemności w tych trudnych czasach. Głównie świadczył swoje usługi walczącym żołnierzom oraz kobietom rozpaczającym po utracie mężów.

W pierwszych powojennych latach nadal korzystał ze starych schematów, gromadząc coraz większy majątek. Kiedy znudziła mu się powtarzalność intryg, postanowił założyć biznes. W ten sposób powstał klub Błękitna Laguna w londyńskiej dzielnicy Soho. Stał się właścicielem tego przybytku i głównym organizatorem rozpustnych wydarzeń. Oficjalnie było to tylko miejsce spotkań dla tych nieco bardziej zamożnych, z alkoholem i dobrą muzyką, ale zajął się także rekrutacją pracowników, głównie prostytutek, w nie do końca legalny sposób.