Co racja, to racja, święte słowa, poniekąd. Choć czasem było, że coś było dokładnie tak jak sobie to człowiek wyobrażał. Ojciec miał rację, a dziadek jeszcze bardziej, już nie mówiąc o tym co pisali w gazetach i co mówili lekarze.
- Niby tak, ale czasami rzeczy są obrzydliwe. Nic co ludzkie nie jest mi obce, to prawda, ale nie wszystko musi mi się podobać. - odpowiedział mu na jego słowa. Coś było w tej fakturze, konsystencji, co go odpychało. Do tego on ma to w sobie i to właśnie to nim steruje, czy brzydzi się zatem samego siebie ale w kimś innym?
Obserwował Leviego, biorąc to za kolejną naukę tego jak robić to poprawnie. Wyłapał swoje małe błędy i to, jak bardzo niewprawny jest. Wiele przed nim.
Zmarszczenie nosa znów się pojawiło i kto wie, może tak mu zostanie. Każdy ma coś co go porusza we wszystkie złe sposoby, czyżby znalazł swoją słabość?
- Nie zszywamy jej? - spojrzał zaskoczony na Leviego. Przecież kiedy kobieta trafi pod opiekę domu pogrzebowego i kogoś kto się na tym zna, to nie może tam pójść w takim stanie.

@Levi O'donnel

Levi nie skomentował słów Maxime. Jego odczucia prawdopodobnie były spowodowane albo brakiem przyzwyczajenia, które w przyszłości nabierze albo nie nabierze go nigdy i po prostu nie była to praca dla niego. Koniec końców, był jeszcze młody i nie musiał wiedzieć, co będzie chciał robić w życiu. Może chirurgia to nietrafiony pomysł na siebie.
- Zszywamy. - Odpowiedział krótko, wręcz lakonicznie, bo to też, między innymi, miał na myśli, gdy powiedział o sprzątaniu. Zszył ją z drobną pomocą Maxime, a później wzięli się za sprzątanie, oddanie pobranych narządów i tkanek do lodówki, schowanie ciała do "półki" oraz umycie siebie i oddania okrycia wierzchniego do pralni. Wszystko zajęło im niecałą godzinę. Po wszystkim praktyki dobiegły końca, Maxime mógł wrócić do domu, a O'donnel wrócił do swojego gabinetu.

zt.

Może będzie leczyć dzieci, albo starych ludzi. Kto wie, musi trochę liznąć różnych rzeczy, żeby złapać. Obrzydzenie nie były jednak czymś co go powstrzymywało przed działaniem.
Kiwnął głową, zadowolony, że dokończą sprawę, bo co jak co, ale stwierdzenie ,,sprzątamy" nie brzmiało jak odniesienie się do czyjegoś ciała.
Zajęli się sprawą odpowiednio i Maxime z szaloną chęcią skorzystał z możliwości nauki szycia, choć skóra zmarłego jest nieco inna od skóry żywej osoby, ale wyćwiczenie ruchów dłoni i tu i tu działa tak samo.
Kiedy wszystko zostało zabezpieczone, przetarte i zaopiekowane, mogli w końcu zakończyć zajęcia i powrócić do swoich spraw. Oczywiście Maxime na koniec za wszystko Leviemu podziękował i niemalże nakazał, żeby dał mu znać kiedy tylko będzie kolejna okazja do nauki. Na szczęście ta powinna być niedługo, w końcu ludzie umierają cały czas.

z/t

@Levi O'donnel