Od razu zrozumiał, że drugi przyjaciel, Harry, musiał być kimś o wysokiej pozycji, a takie osoby niechętnie dzielą się informacjami. Był świadomy, że przekonanie kogoś o takim statusie do rozmowy może wymagać więcej wysiłku, niż oczekiwał.
Jego myśli jednak skupiły się na staruszku, Williamie, o którym mówili mężczyźni. Jeśli rzeczywiście traktował Theodora niemal jak syna, to musiał wiedzieć dużo więcej o jego życiu, planach i, co najważniejsze, o jego zniknięciu. Starsi ludzie często byli bardziej otwarci i chętniej dzielili się informacjami, zwłaszcza jeśli podeszło się do nich z empatią i zrozumieniem.
Wszystko, co powiedzieli Aaron i Joe, potwierdzało, że ich wiedza na temat zniknięcia Theodora była ograniczona. Znali fakty, byli zaniepokojeni, ale wyraźnie brakowało im szczegółowych informacji. Nie wydawało się też, by cokolwiek ukrywali - po prostu, nie wiedzieli więcej. Rozmowa powoli zmierzała ku końcowi, a anioł miał wrażenie, że wyciągnął z niej tyle, ile było możliwe.
-
Och, na szczęście mój landlord to też złoty człowiek. Biorąc pod uwagę moją sytuację finansową, wiele razy przymknął oko na opóźnienia z rachunkami. - chciał coś dodać od siebie, by nie tworzyć podejrzeń, że się tylko wsłuchuje i analizuje ich słowa. -
Późno się robi. Będę się powoli zbierał. Mam nadzieję, że nasze towarzystwo było przyjemną odskocznią! - uśmiechnął się szczerze, dopijając ostatni łyk alkoholu w swojej szklance. Nie zamierzał brać kolejnego.
@Liel @Mistrz Gry 
:upscale()/2015/04/24/742/n/1922398/150fb890_y0VW29.gif)
