Można byłoby pomyśleć, że Diablo zupełnie zignorował piekielne spotkanie. Może zjawił się z opóźnieniem? Nic z tych rzeczy. Przyglądał się zgromadzonym na odległość, już od samego początku.
Nie miał nic przeciwko współpracy z aniołami. W końcu mieli wspólny cel. Chcieli dowiedzieć się czegoś o zaginionym Bogu, przy tym unikając wpadek, takich jak celowe lub nie, wygadanie ludziom, a w szczególności Widzącym, prawdy o zaginionym. Nie rozumiał za to swoich pobratymców. Choć na szali była równowaga świata, nikt by nie zyskał na niepowodzeniu misji, oni wciąż próbowali uczynić wszystko, by uprzykrzyć życie pierzastym. Było to dla niego o tyle zaskakujące, że ich obecność podczas tej misji, ich lepsze relacje z Łowcami, czy dużo łaskawsze podejście do bezużytecznych śmiertelników, mogło okazać się autem, którego brakowało Dzieciom Piekieł. Nie mogli się przecież oszukiwać, że ich podejście do ludzi, było co najmniej kością niezgody w jakichkolwiek rozmowach z Zakonem.
On, choć nie przejmował się niczym, co sięgało poza czubek jego nosa, rozumiał powagę sytuacji. Widział też, że Uzurpator, choć nieszczególnie skaczący z radości na współpracę z Najwyższym i jego poplecznikami, wolał skupić się na naglącym problemie. Spory, intrygi, knucie i wszystko, co ich otaczało na co dzień, mogli pozostawić ten jeden raz za sobą. No, przynajmniej w trakcie wykonywania zadania. Nikt przecież nie mówił o czasie wolnym.
Zrobił kilka kroków do przodu, tym samym wyłaniając się z cienia, w którym spędził większą część spotkania. Na jego twarzy gościł ponury uśmiech, lustrujący każdego z osobna.
-
Och, jak wspaniale było was wysłuchać. Doprawdy, wzruszyłem się. - przetarł swoje ślepia w geście strząsania z nich łez. -
Cieszę się jednak, że nas Władca, przed przybyciem tutaj, nie wykąpał się kotle lawy. Palicie się do bitki! Czy wy bierzecie naszą sytuację na poważnie? Nie jesteśmy bożyszczami ludzi, ani też Widzących. Nasze ptaszyny, choć możemy się z nimi nie zgadzać, są nam tutaj na rękę.Podszedł do Lokiego, puszczając do niego szelmowskie oczko.
-
Jeśli mnie potrzebujecie, jestem do waszej dyspozycji. W końcu kto nie jak ja, potrafi sobie lepiej poradzić w przekonywaniu ludzi, czy Niebian, do siebie. - te słowa wypowiedział w najbardziej zawadiacki sposób, w jaki tylko jego plugawe usta potrafiły.
Następnie skierował swoje kroki, wraz z całą uwagą, w stronę Kabraxisa.
-
Wybacz Uzurpatorze, że tak wtrąciłem się do waszej uroczej pogawędki. Nie zamierzałem, ale dostałem dreszczy, gdy ci tutaj, zaczęli zachowywać się jak nieokiełznane bestie, które chcą tylko rozszarpać swoją ofiarę, bez rozważenia konsekwencji. - skrzyżował ręce na piersiach. Zastanowił się przez chwilę. -
Nie chcemy chyba nikogo prowokować. Szczególnie naszych Świetlików. Pakt można złamać w bardzo łatwy sposób, a to tylko utrudniłoby nasze zadanie. Jeśli mi pozwolisz, to moje macki sięgają w często niedostępne miejsca. Mogą sprawić, że nasza część tej układanki rozwikła się na naszą korzyść. Ptaszyny, odkąd Bóg przepadł w nieznane, są dużo podatniejsze na sugestie. A jeśli przy tym któryś z nich zgrzeszy parę razy, tym większe dla mnie zwycięstwo. - kiedy nadarzy mu się lepsza okazja do splugawienia anioła, jeśli nie ta? Jeśli przy okazji wyciągnie trochę cennych informacji, to upiecze dwie pieczenie na jednym ogniu.
@Kabraxis @Loki @Hextre @Jill Creyden 
:upscale()/2015/04/24/742/n/1922398/150fb890_y0VW29.gif)
