Diablo obserwował komisarza z lekkim uśmiechem ukrytym pod maską zranionego obywatela. Widząc, jak funkcjonariusz uważnie słucha i zapisuje jego słowa, czuł satysfakcję - krok po kroku prowadził policjanta dokładnie tam, gdzie chciał. Gdy Birkin podniósł wzrok i zapytał o personalia, odpowiedział bez chwili wahania:
-
Nazywam się Dorian Oscar Gray. - przedstawił się uprzejmie, tonem pełnym pewności, jakby to imię było kluczem do jego pozycji społecznej. Tak naprawdę po prostu lubił jego brzmienie. -
Cała sytuacja miała miejsce wczoraj wieczorem, podczas jednego z większych wydarzeń w Błękitnej Lagunie. - dodał, a jego głos przybrał subtelnie dramatyczny ton, idealnie balansując między relacjonowaniem faktów a subtelnym podkreśleniem swojego przejęcia.
Na pytanie o dokumentację medyczną był gotowy. Sięgnął do wewnętrznej kieszeni płaszcza, skąd wyciągnął pakunek zawierający wyjętą kulę, starannie zabezpieczoną oraz świstek papieru podpisany przez lekarza, który przeprowadził zabieg usunięcia pocisku.
-
Wyjęli kulę i sporządzili wstępne notatki, ale pełny raport medyczny jeszcze nie dotarł. Szpital został poinformowany, żeby przekazać pełną dokumentację na komisariat, jak tylko stosowna zostanie sfinalizowana. - mówił rzeczowo, podkreślając swoje zaangażowanie i skrupulatność w tej sprawie. Chciał, aby Birkin widział go jako człowieka, który dąży do sprawiedliwości.
Diablo pamiętał o policji, która pojawiła się na miejscu zdarzenia. Było to kluczowe dla jego narracji - mógł wykorzystać ich obecność jako dodatkowy dowód swojej niewinności i ciężaru, jaki musiał ponieść.
-
Lokalni posterunkowi byli na miejscu niemal natychmiast. Mam nadzieję, że udało im się zabezpieczyć wszystkie dowody oraz nazwiska świadków. To wszystko powinno być już włączone do sprawy. - wspomniał, podkreślając swoje zaufanie do służb porządkowych, choć wewnętrznie uśmiechał się na myśl o tym, jak łatwo jest manipulować faktami, gdy kontroluje się narrację.
Kiedy komisarz poprosił o opis sprawcy, Diablo zrobił krótką pauzę, udając, że odtwarza w pamięci szczegóły wyglądu Leviego. Pochylił głowę, jakby starał się dokładnie przypomnieć sobie każdy element.
-
Sprawca był rosłym mężczyzną o dosyć powściągliwym sposobie wyrażania się. Nierozstający się z papierosami, lubiący zaglądać do kieliszka. - zaczął opisywać, nadając słowom lekko krytyczny ton, jakby Levi był zwykłym zbirem bez żadnej klasy. -
A przede wszystkim, co kluczowe, miał na sobie kominiarkę. - zakończył, wiedząc, że ten jeden szczegół dodatkowo utrudni Leviemu wyjście z tej sytuacji bez szwanku.
@Universal Person
:upscale()/2015/04/24/742/n/1922398/150fb890_y0VW29.gif)
