Książę Piekła, którego Śmierć sama ściągnęła do zionącej ogniem otchłani na wyraźną prośbę Boga. Relacje tej dwójki nie wykraczają poza współpracę nawiązaną na rzecz ochrony równowagi panującej na świecie. Kostucha obserwuje syna Lucyfera z uwagą, odnajdując w nim mieszaninę najlepszych i najgorszych cech, które odziedziczył po rodzicach. Póki Piekło trzymane jest w ryzach, Śmierć przymyka oko na wszystko inne.

Najwyższy Anioł, który próbuje poradzić sobie z zniknięciem Ojca. Choć jego relacje z Śmiercią to raczej relacja czysto biznesowa, Mroczny Kosiarz ma na niego oko - utrata bliskości Boga może być dla Anioła zgubna, szczególnie jeśli jest się kimś, kto stał tak blisko Pana. Mael może okazać się wspaniałym liderem, ale również zagubić się pod wpływem boskiej nieobecności, na co Śmierć już pozwolić nie może.

Śmierć pała do tego osobnika dziwną sympatią - to współczucie spowodowane świadomością jego życiowych tragedii czy raczej podziw, że jeden człowiek może nieść na swoich barkach tak wiele? Kostucha zawsze miała słabość do ludzi pełnych silnej woli, a ten mężczyzna zdecydowanie ją ma - Anioły czy Demony, z każdą istotą radzi sobie jednakowo dobrze, starając się chronić Zakon przed ich wpływami.