Swoją płachtą otacza Ziemię i wszystkie planety wokół niej - gwiazdy też. W nim toną i rodzą się nowe ciała niebieskie - zwany Morzem Nieskończoności, Studnią Dusz rozlaną po ciemnym kosmosie, znany częściej pod mianem Czyściec przechowuje dusze istot śmiertelnych, które za życia nie były ani idealnie dobre, ani wielce nie zgrzeszyły. Wbrew religii chrześcijańskiej dusze złożone na jego łonie wcale nie cierpią katuszy w płomieniach oczyszczenia. Nie czują bólu, nie jest znany im smutek, zazdrość, miłość, szczęście ani żadna emocja za fizycznej egzystencji. Pogrążone w beztroskim letargu czekają na nadejście ich pory, do tego czasu zmywając z siebie brzemię poprzedniego życia i wszelkie jego ślady, aby móc wyłonić się z przyjemnie “chłodnych” wód i ponownie zejść na Ziemię pod całkowicie nową ludzką powłoką i nigdy inną.
Czyśćca nie ima się Niebo ani Piekło - nie mają do niego wstępu żadne istoty nadnaturalne, albowiem tako rzekł Bóg, który pomimo dawnego gniewu wypędzenia z raju za Grzech Pierwotny, stworzył dla swoich śmiertelnych dzieci przystań spokoju pod strażą wysłanników Śmierci.
Jedynym sposobem na przekroczenie granicy Studni Dusz jest wdarcie się doń siłą, lecz jak dotąd nikt nie był na tyle śmiały. Nawet najwięksi w potędze championi obu światów słusznie obawiają się ostrej kosy, która obdarzona boską iskrą, jednym ścięciem potrafi przeciąć nici życia, acz sama Śmierć czyni to wyłącznie wtedy, gdy nadejdzie właściwy czas i nigdy wcześniej.