Utworzony potęgą magii labirynt rozciąga się świetlistą drogą od razu po przejściu przez szklane zwierciadło, ulokowane pomiędzy kryształowymi fontannami, wśród bujnej roślinności.
Nikt nie wie, kiedy i kto dokładnie je stworzył. Podobno był to sam Bóg, który w przypływie kaprysu wyłonił skinieniem ręki, a następnie nasączył mocą konstrukt, aby jego wnętrzu utkać kręte drogi prowadzące w dół, do prywatnego sanktuarium, w którym do momentu zniknięcia raczył odpoczywać z dala od konfliktów swoich dzieci.
Dziś z jego oazy korzystają Ci, którzy pragną na chwilę odciąć się od innych Niebian oraz dusz, pobyć w samotności i porozmawiać z własnym ,,ja", a w zasadzie jego odbiciem mieniącym się na kryształowych ścianach lub odbiciem kogoś, kto przebywa na Ziemi, jest przebywającemu w sanktuarium znany i bliski. Nawet jeśli rozmowa zawsze pozostaje jednostronna, ponieważ druga osoba nigdy niczego nie usłyszy, czasami przynosi ulgę, szczególnie jej widok całej i zdrowej.