- W roku 246 naszej ery do miasta Palmyra z zależnej oe Egiptu Nubii dotarli rodzice Derkesho. Dziewczyna urodziła się dwa lata później. Kiedy dziewczynka skończyła sześć lat została wysłana do służby w świątyni boginii Astarte, czy też Ashtart jak była znana lokalnie. Szczęśliwie dla niej, jej rodzice byli na tyle zamożni, że udało się jej otrzymać tą pozycję. Wiązało się to z różnymi przywilejami, jak chociażby edukacja. Szybko nauczyła się greki czy też miejscowego języka jakim była palmyreńska wersja aramejskiego.

- Przez dziesięć lat służyła wiernie w światyni, dopóki jedna z innych kapłanek nie pokazała jej drogi jak urozmaicić sobie nudne światynne życie, a także polepszyć swoją sytuację materialną. Derkesho zaczęła sypiać  z przybywającymi kupcami z Rzymu, Egiptu czy Grecji. Coraz barziej urozmaicone gry erotyczne zaczęły się dziewczynie coraz bardziej podobać. Poza zapłatą, otrzymywała również wiedzę, opowieści kupców i żeglarzy z wielu stron świata. Szczególnie zainteresowały ją plotki i przekazywana z pokolenia na pokolenie opowieści czy też legendy o dawnej Krecie, wysokiej pozycji kobiet i wyznawanej tam wtedy Wężowej Boginii. Poczuła wielki związek emocjonalny z tymi opowieściami, mimo, że były tak dawno. Każdego z Greków wypytywała o Kretę, choć większość nie miała pojęcia o rzeczach, o które ona pyta, niewielu emocjonuje się zamierzchłą historią.

-Zarówno przyjemności cielesne jak i wzbogacanie się zdecydowanie przypadło Derkesho do gustu. O tym co to skromność i wstyd zapomniała dawno. Zainteresowanie polityką przyszło wraz z rokiem 267, kiedy to władzę przejęła królowa znana lokalnie jako Bat-Zabbai czyli Zenobia. Otworzyła Palmyrę na filozofów, postawiła na nogi gospodarczo, prowadziła kampanie wojenne we własnym imieniu tworząc Imperium Palmyry, niezależne w dużej mierze od Rzymu. Również olbrzymie znaczenie miało zdecydowanie podniesienie pozycji kobiet, niemal niesłychane w świecie naokoło.

- Chcąc zerwać z ukrywaniem się, odeszła z oficjalnej światyni Astarte, zajęła się za to założeniem sekty, która również oddawała jej cześć, jednak przy pomocy uciech cielesnych. Do tego liczyła sobie sowita opłatę za zostanie członkiem. Pozwoliło jej to na wybudowanie domu pokrytego białym marmurem, łącznie z basenem. Wciąż pozostawała zagorzałą zwolenniczką królowej Zenobii, dumna z bycia częścią nowego Imperium jakie królowa buduje. Sama w tym czasie dzięki zgromadzonym środkom zorganizowała sobie całkiem komfortowe życie, poświecając czas na naukę łaciny czy hebrajskiego.

- Jak to mówią jednak nic co dobre nie może trwać wiecznie, w roku 273 cesarz Aureliusz postanowił rozprawić się z Palmyrą, nie mógł sobie dłużej pozwolić na istnienie zbuntownaje prowincji Rzymu. Dwie przegrane bitwy pod Immae oraz Emmesą, sprawiły, że królowa straciła znaczną część armii i wycofałą się do stolicy. Zenobia planowała prosić o pomoc Persów, niestety została schwytana. Derkesho jednak pozostała lojalna wobec królowej i uczestniczyła w ataku, już po odjeździe cesarza, na rzymski garnizon w mieście, który został cały wymordowany. Aurelian jednak szybko wrócił i tym razem zrównał Palmyrę z ziemią. Właśnie wtedy Derkesho, tak jak i wielu mieszkańców Palmyry, straciła życie.

- Początkowo służyła Lilith w I kręgu piekielnym, jako, że jej największym grzechem były orgie organizowane w jej domu w Palmyrze. Z czasem jednak przeniosła się do kręgu chciwości - w końcu zawsze lubiła złoto i pieniądze. A zwyczaje i praktyki, którym hołdowała w trakcie pobytu w pierwszym kręgu, wciąż kultywuje. Obecnie jednak skupia się na otaczaniu się złotem i kamieniami szlachetnymi.
- Jeżeli zaś chodzi o Jill Creyden to urodziła się ona w 1919 roku w Salisbury, w Rodezji Południowej. Jest wnuczką majora Henry'ego J. Creydena, bohatera z czasów wojen burskich. Jej rodzice, przynajmniej oficjalnie, to Alfred Creyden i Rosemary Rhodes. Tak, z tej rodziny Rhodes, która była właścicielami kopalni złota i firmy zajmującej się diamentami De Beers. To za wstawiennictwem matki Jill najpierw była sekretarką w firmie, a potem kiedy zaczęła wykazywać ożywione zainteresowanie kruszcami i kamieniami szlachetnymi, jubilerzy i szlifierzy kamieni szlachetnych zatrudnieni w De Beers podzielili się z nią swoją wiedzą. Okazało się, że Jill ma całkiem spory talent i smykałkę do jubilerstwa. Najpierw prowadziła swój sklep i zakład jubilerski w Salisbury przez cztery lata. Wrcając jednak do rodziców Jill, w 1917 roku, major Creyden, wraz ze swoim synem Alfredem przebywali w Wielkiej Brytanii. Wtedy właśnie Alfred spłodził dziecko służącej dziadka, dziewczynie z Islandii o imieniu Solvey. Skandalu udało się uniknąć, I wojna niedługo potem się skończyła i korpus armii z Rodezji został odesłany do domu, więc nikt nie wiedział o narodzinach dziecka, a w Salisbury Rosemary przyjęła dziecko jako własne. Alfred, szaleńczo zakochany wziął Solvey ze sobą jako służącą, mogła one więc doglądać swojej córki.  
Ale wracając do Jill - kiedy miała ona 26 lat zapragnęła spróbować swoich sił w stolicy Imperium Brytyjskiego.  Z początku rodzice mieli pewne obawy, Salisbury na kontynencie afrykańskim było jednak nietknięte przez II wojnę światową,no może poza rodzinami żołnierzy, którzy musieli udać się do Europy, przez to wydawało się być dużo bezpieczniejszym miejscem. Jednak wojna skończyła się kilka miesięcy temu w momencie przyjazdu dziewczyny i Jill wierzyła, że stolica się szybko odbuduje. No i jednak mało było miejsc takich mających takie znaczenie dla świata jak stolica Imperium Brytyjskiego. Po przybyciu do Londynu, dzięki pewnej sumie pieniędzy w jaką wyposażyli ją rodzice, udało się jej założyć sklep wspólnie z innym jubilerem, którego jest współwłaścicielem.