Co oznacza skrót UP?
Odpowiedź: Universal Person.
W którym roku toczy się rozgrywka i gdzie mogę znaleźć taką informację?
Odpowiedź: W 1947. Data widnieje na opisie rozdziału oraz w opisie realiów.
Czy na forum obowiązują restrykcje co do wizerunków?
Odpowiedź: Nie, nie ma większych restrykcji wobec wizerunków. Drużyna forum prosi jednak, aby wizerunek oraz avatary były w miarę zgodne z czasami na forum. Uprasza się o niestosowanie zdjęć z kolorowymi włosami lub we współczesnych kreacjach.
Czy poprzednie wcielenia postaci mogą być postaciami historycznymi?
Odpowiedź: Nie. Mówi o tym punkt w regulaminie.
Na forum zabronione jest tworzenie postaci z Biblii, Tory, Koranu i innych tekstów religijnych, odtwarzanie postaci z gier, filmów, seriali, książek, komiksów oraz innych dzieł popkultury, a także realnych postaci historycznych, jednakże z tymi ostatnimi postać gracza może być jak najbardziej powiązana lub spokrewniona z wyjątkiem rodziny królewskiej. Postać musi być w całości wykreowana przez gracza jednakowo może on inspirować/wspierać się istniejącymi utworami.
Czy można grać demonicznym/anielskim wygnańcem lub dzieckiem Anioła i Demona?
Odpowiedź: Nie. Gra wygnańcem, tudzież jakimkolwiek innym Demonem poza kręgiem piekielnym lub Niebianinem poza Chórem jest niemożliwa i tak samo Dziecięciem Chaosu. Lore nie uwzględnia bezkastowych Niebian, a wobec Demonów zakłada iż wymienione jednostki w niewielkim stopniu są neutralne i kryją się w Czyśćcu lub całkowicie dzikie, zarazem w większości zabijane przez Cerbera - stanowią smaczek dla gry.
Jak można stać się demonem?
Odpowiedź: Czyniąc zło za życia, a po śmierci zostać strąconym do piekła. Podpisać pakt z demonem. Przebyć drogę od anioła do upadku jako człowiek i od niej drogą w dół, do piekła.
Czy zwierzęta reagują jakoś na anioły, demony i widzących? Czy wyczuwają ich i szczekają, są niespokojne, albo w drugą stronę?
Odpowiedź: Zwierzęta nic nie wyczują, póki nadnaturalny pozostaje w 1 formie. Po wejściu w 2, będą zafascynowane obecnością anioła i wrogie wobec demonów, o ile nie zostały wcześniej dobrze oswojone. Wierne czworonogi nie zareagują agresją na swojego demonicznego Pana.
Czy Niebianie i Demony otrzymują wyposażenie, tj. broń i pancerz?
Odpowiedź: Tak. Każdy demon oraz anioł otrzymują broń, którą mogą przyzwać po wejściu w 2 formę. Ponieważ 3 forma jest czystą manifestacją ich duszy, raczej nie jest uwzględniona przy posiadaniu rynsztunku. Bronie anielska i demoniczna są najskuteczniejsze w walce ze stroną przeciwną, tj. aniołami/demonami, zadając bolesne rany oraz stanowią bardzo ważny element dla zdolności Demonów Okrucieństwa i Potęg, o czym mowa w opisach mocy Chóru oraz Kręgu III.
W starciu z ludźmi oręż nie wyróżnia się niczym wyjątkowym na tle zwykłego, np. miecza wykonanego ze stali.
Potęgi oraz Demony okrucieństwa jako jedyne prócz oręża otrzymują dodatkowo pancerz. Za ich wykonanie odpowiadają: Demony z II Kręgu oraz Niebianie z Chóru cnót. Podobnie jak broń, opancerzenie swoją najlepszą skuteczność wykazuje przy starciu ze stroną przeciwną (storytellingowo). Najlepiej chroni przed ciosami niebian/demonów, a w zetknięciu z ludzkim orężem działa jak zwykła zbroja wykonana ze stali.
Czy można inkarnować się na Widzącego? Czy to już inna historia?
Odpowiedź: Anioł oraz Demon po upadku/wyniesieniu stają się zwykłymi ludźmi bez daru widzenia. Dożywają starości, umierają i w zależności od uczynków za życia, idą do piekła, nieba lub czyśćca. Jeżeli znajdą się w 3 sferze, czyśćcu, mogą jak najbardziej odrodzić się jako Widzący.
Czy moja postać może umrzeć?
Odpowiedź: Zgodnie z opisem obecnym w obiegu dusz, póki postać nie osiągnie puli punktów łaski wystarczającej do zbawienia/potępienia nie może umrzeć. Nawet jeśli odniesie śmiertelne rany, Śmierć przywróci duszę do ciała i zregeneruje najgorsze rany, wymaże również wspomnienia związane z całym zajściem. Umrzeć trwale można jedynie po osiągnięciu odpowiedniej ilości punktów łaski, ze starości, z powodu nieuleczalnych chorób, na życzenie użytkownika bądź z powodu nagminnego łamania zasad wynikających z paktu zawartego przez Anioły i Demony.
Anioły i Demony natomiast mogą zostać unicestwione jedynie w swojej ostatecznej formie, bądź w wyniku bezpośredniej ingerencji Śmierci.
Czy związki Aniołów z Demonami są karane?
Odpowiedź: Ogólnie potępianie. Zależnie od intencji, szczerej lub nieszczerej, mogą zostać poddane pod osąd Najwyższego Anioła, Śmierci oraz Króla Piekieł. Sporadyczne schadzki oczywiście nie będą zaraz naganiane osądem, niemniej są potępiane przez obie rasy i w mechanice oznaczone jako grzech, za który można otrzymać/stracić Punkty Łaski. Finalnie nikt jednak nie będzie stał z batem nad głowami graczy.
Da się spłodzić/urodzić Dzieci Chaosu i co za to grozi?
Odpowiedź: Da się, ale nie w ludzkich naczyniach. Do tego potrzebne jest połączenie esencji obu stron w ich pierwotnej 3 postaci. Owoce takiego aktu są uznawane za czyn ciężki i mogą poskutkować unicestwieniem zarówno dziecka (lub jego strąceniem do Przedpiekla na niełaskę Cerbera) oraz rodziców.
Dlaczego Dzieci Chaosu można spłodzić wyłącznie w 3 formach, a drugie i pierwsze nie dają takiego samego efektu?
Odpowiedź: Ponieważ trzecie formy są kwintesencją Niebianina oraz Demona i w takiej formie też zostały poczęte pierwsze Dzieci Chaosu, o których wspomina Wojna Grzechu.
Aby uchronić swoich pobratymców przed ciężkim czynem i jego konsekwencjami oraz mordem owocu zakazanego połączenia, Najwyższy Anioł oraz Król Piekieł każdemu z nich nakładają niewidzialną i niemożliwą do zdjęcia magiczną pieczęć. Jest ona formą znaku, który uniemożliwia poczęcie Dziecka Chaosu przez nadnaturalnego w 1 i 2 formie. Niestety pomimo swojej siły, nie jest na tyle skuteczna, aby zapobiec poczęciu takiego dziecka w 3 formie.
Pieczęć nie wpływa płodność nadnaturalnych przy spółkowaniu ze śmiertelnikami.
Co się stanie po połączeniu Widzącego z Widzącym lub Widzącego z nadnaturalnym? Czy to drugie połączenie jest zakazane?
Odpowiedź: Połączenie Widzącego z Widzącym stworzy normalnego człowieka bez daru widzenia. Związki Widzących z nadnaturalnymi nie są zakazane i tak samo tworzenie potomstwa. Dziecię Widzącego i nadnaturalnego będzie Widzącym z aurą i cechami odziedziczonymi po nadnaturalnym rodzicu.
Jak stara może być dusza i czy pamięta swoje poprzednie życie?
Odpowiedź: Nie narzucamy wieku duszy - dla nas liczy się wiek naczynia ludzkiego. W kwestii wspomnień sprawa wygląda następująco: kiedy dusze trafiają do miejsc przeznaczenia, Czyśćca, Nieba lub piekła stają się mocno zaabsorbowane tym, co dzieje się wokół nich. Czyściec oczyszcza każdą duszę z poprzedniego życia, aby mogła powrócić na ziemię w nowej, nieskalanej niczym odsłonie. Niebo tak mocno absorbuje swoim pięknem, pozytywną energią i prywatnymi rajami dla dusz, że te ostatecznie same zapominają o swoim życiu śmiertelnym. Piekło jako sfera przeciwna czyni podobnie, jednakże wskutek wypaczenia, a więc wydarcia wszystkiego, co z duszy najpiękniejsze, choćby i w maleńkich cząstkach płaczących przy każdym czynieniu zła, zabiera jej cenne wspomnienia, a niekiedy prowadzi do samoczynnego zapomnienia pod wpływem nieopisanej agonii.
Niezależnie od okoliczności każdy przypadek wpływa na odebranie wspomnień. Te, tj. ich przebłyski, wizje w postaci snów, a nawet pod formą odczuć mogą zacząć się pojawić w momencie zetknięcia Duszy osadzonej w nowej roli z przedmiotem, który zdoła wzbudzić w niej niezrozumiały sentyment lub przy konfrontacji z bardzo ważną niegdyś dla niej osobą.
Jedno takie zetknięcie nigdy nie wystarczy. Kontakt z bodźcem musi być regularny, a im częstszy, tym większa szansa na pojawienie się pierwszych symptomów przypominania. Nawet jeśli nigdy nie zaistnieje stuprocentowa gwarancja przypomnienia sobie całego życia, a jeszcze rzadziej kilku poprzednich żyć, jednakże mogą wystarczyć niewielkie ich skrawki, aby mniej więcej skojarzyć najważniejsze fakty.
U Demonów jako jednostek wypaczonych, nadal czujących, lecz przesiąkniętych mocą piekła, pożartych przez własny grzech, a więc niejako stanowiących jego odrodzoną manifestację, taki powrót sentymentu czy odczuć wobec innej osoby może i niejako często stanowi drogę pod furtkę do procesu uczłowieczania, raczej mało lubianego zjawiska przez wyższe jednostki, gdyż odbieranego jako oznakę słabości, ale nie zawsze tępionego, jeśli taka jest wola Króla Piekieł. Potwierdzają to poniższe fragmenty z tekstów lore o człowieczeństwie:
Mimo wielu doznanych i sprowadzonych na ludzi okrucieństw, Demony nie są istotami bezdusznymi i niezdolnymi do okazywania emocji. Chociaż okazywanie uczuć prawdziwych i czystych przeważnie uchodzi za słabość i zazwyczaj jest wypalane na drodze krwawych tortur, znane są przypadki jednostek, które na drodze zagłębiania się w nie doprowadziły do procesu stopniowego odradzania ludzkiego pierwiastka. Przeważnie dzieje się tak w momencie egzystowania na Ziemi, dokładniej: na mocy obserwacji lub wchodzenia w bezpośrednie interakcje ze śmiertelnikami, choć zdarzają się i inne podłoża.
Powrót iskry ludzkiej pod wpływem dobrych emocji i uczynków jest wolny, a jej siła rośnie stopniowo. W świecie demonów nie istnieje jednoznaczna miara czasowa, która definiuje pojawienie się pierwszych symptomów. Są zawsze indywidualne dla każdego demona, zarówno w chwili narodzin oraz stopnia odczuwania. Za ich wspólny przymiotnik można określić słowo “ciepła”. To pod jego wpływem Demon może ulec kiełkującemu pragnieniu powrotu do życia na Ziemi, próbować zatrzymać na początkowym stadium lub zwalczyć w imię utrzymania swojego diabelskiego statusu.
Długotrwałe podążenie za iskrą będzie z każdym dniem osłabiać siłę nadnaturalnych mocy Upadłego, w tym jego zdolność do przechodzenia w drugą i trzecią formę, aż ten nie stanie się pełnoprawnym, “zbawionym” śmiertelnikiem.
Zjawisko uczłowieczania demonów nie jest ciepło postrzegane w piekielnej społeczności, nie tyle z powodu ryzyka utraty jednostki, co nienawiści wobec tworu Bożego, który przecież odpowiada za powstanie pierwszych Demonów. Często wszelkie przejawy morduje się w zarodku, a porażki traktuje jako niesubordynację wobec Króla i piekielnego prawa, które ustanowił. On sam jednak nigdy nie wypowiedział się wprost na ten temat, przez co do dziś nie istnieje jednolite stanowisko Władcy wobec zjawiska uczłowieczenia Demona.
Skoro można grać starymi duszami, to dlaczego wszystkie postacie na forum zaczynają z tak słabej stopy?
Odpowiedź: Jest to ściśle związane z lore forum, mianowicie odebraniem im ich potęgi przez Najwyższego Anioła oraz Króla Piekieł na rzecz sprawdzenia, kto spośród zesłanych na ziemię wysłanników wzniesie się do roli czempiona. Drugim uzasadnieniem jest monitorowanie poczynań pobratymców na wypadek chęci złamania sojuszu pomiędzy rasami.
Jak silni są Najwyższy Anioł, Król Piekieł, Śmierć oraz Mistrz Zakonu? Czy da się ich pokonać?
Odpowiedź: Bardzo silni, silniejsi nawet od maksymalnie wyexpionych postaci. Nie da się ich zabić, ponieważ są opiekunami grup i całego forum.
Niebianie oraz Demony mają jasno opisany system awansu oraz upadków. A co z Zakonem? Czy raz nadane stanowisko można stracić?
Odpowiedź: Jeżeli postać dopuści się na fabule nagminnego łamania zasad Zakonu to tak, zostanie zdegradowana ze swojego aktualnego stanowiska.
Czy skoro 2 forma i 3 u Aniołów i Demonów są niewidzialne dla ludzkiego oka, to znaczy, że efekty mocy również?
Odpowiedź: Nie. Efekty używanych mocy, np. ognistego dotyku będą jak najbardziej widzialne przez osoby trzecie, dlatego tak ważne jest, aby nadnaturalni podchodzili do ich użytkowania z głową.
Czy osoba w niebie może wpuścić inną osobę do swojego Raju?
Odpowiedź: Osoba trzecia może wejść do cudzego raju, ale tylko po otrzymaniu zaproszenia właściciela. Analogicznie właściciel może wyprosić gościa (nie działa na Trony).
Jak nadnaturalni widzą i czują predyspozycje danej Duszy?
Odpowiedź: Widzą w sposób metafizyczny, poprzez zabarwienie w roli dopełnienia podstawowych barw duszy. Potrafią także to odczuć dzięki 6 zmysłowi. Jedynie gracze widzą liczby, które są ścisłym odniesieniem do mechaniki Punktów Łaski.
Czy po uśmierceniu i przywróceniu do życia ludzkiego naczynia nadnaturalnego, wygląda tak samo?
Odpowiedź: Tak. Zmiany wizerunku są dozwolone na forum, niemniej uprasza się, aby ich nie zmieniać co śmierć.
Jak wygląda walka duszy z grzechem i jak można ją wygrać?
Odpowiedź: Walka duszy z jej najcięższym grzechem jest indywidualna dla każdej duszy. Może to być potyczka z demonicznym alter ego, może to być przeżywanie kluczowych wydarzeń, podczas których zmarły dopuszczał się grzechu lub prosta retrospekcja pokazująca krzywdę. Niezależnie od przyjętej formy, wszystko dzieje się w zamkniętym obiegu dopóki dusza nie zostanie złamana lub nie wygra walki. Za tą uznaje się przyznanie do błędu, do popełnionych czynów i szczerą skruchę za nie. Wtedy i tylko wtedy grzesznika opuszcza palący ból w najczystszej esencji, a on opuszcza piekło i udaje się do Czyśćca.
Ogólny opis geografii piekła mówi o tym w ten sposób:
Co wiek i kolejne stulecia ludzkość zmieniła swój pogląd na temat wyglądu piekła. Ci, którzy kiedykolwiek z niego “powrócili” opowiadali o wielkich metalowych kotłach, w których gotowano dusze, inni twierdzili, że ich męką było trwanie we wiecznie rwącym potoku krwistej rzeki, jeszcze insi natomiast opowiadali historie o bezkresie ciemności, która była im najgorszym przytłaczającym koszmarem.
Pomimo indywidualności kar, z którymi mierzą się potępieni, Demony rezydujące w piekle nie ułatwiają im walki z grzechem, aby móc wykupić sobie bilet do Czyśćca. Często chwytają i wykorzystują Dusze dla własnych uciech. Na forum istnieje o tym kilka fragmentów:
I Krąg:
Do nierządu trafiają dusze, które za życia nie potrafiły powstrzymać się od wszelakich uciech cielesnych w najbardziej spaczonej, groteskowej i perwersyjnej formie. Skondensowane do postaci “ogników” lawirują nad kwiecistymi łąkami, aż do momentu nowych narodzin, które często są poprzedzone dodatkowymi torturami schwytanych przez Sukkuby i Inkuby dusz na potrzeby rytuałów. Za moment odrodzania uważa się wyklucie duszy z kwiatowego pąku w przepięknym rozbryzgu krwi.
→ Z opisu lokacji Źródeł Młodości:
Mówi się, że ilekroć demon lub gość skorzystają z przeklętej mocy źródła, masa męczenników traci pokłady człowieczeństwa na rzecz przyspieszenia wylęgu nowych demonicznych dzieci.
→ Z opisu lokacji sali bankietowej:
Jeden z bardziej znanych rytuałów oddający jej część polega na łapaniu i zamykaniu w przepięknych kryształach lewitujące w I Kręgu dusze, z których następnie wysysa się ostatki człowieczeństwa. Pozbawione go niemal natychmiast odradzają się jako nowe Demony.
II Krąg:
Dusze które trafiają do II Kręgu, nie mają lekko. Co jakiś czas część z nich zostaje pożarta przez płomienie z pieców, z których niekiedy wychodzą nowo zrodzone demony, ongiś ludzie dosłownie spaleni i utopieni we własnym grzechu po przegranej walce z nim.
→ Z opisu lokacji kopalni
Do wytwarzania drogocennych minerałów wykorzystuje się dusze ludzi grzesznych, które, choć wolne od tortur w gorących piecach, krótko mogły nacieszyć się swobodą lewitowania po II kręgu. Raz schwytane i zamknięte w złotych tubach służą jako główny substytut do oczyszczania i nadawania kawałkom piekielnej skały wyglądu i faktury lśniącego kamienia.
Boleśnie wyciśnięte dusze przez potężne maszyny z resztek esencji człowieczeństwa po wszystkim lądują w ogromnych kontenerach, które pieczętują ich los, bo choć te początkowo umknęły przed spopieleniem finalnie i tak zostają wrzucone w paszcze ognia wiecznie pracujących pieców, aby dopełnić przemiany w nowych rezydentów, po przyspieszonej w procesie wytwarzania kamieni szlachetnych porażce w walce z własnym grzechem.
→ Z opisu lokacji pieców:
Ten sam płomień karmiony dłońmi parobków, najniższej usytuowanych w hierarchii demonów, chętnie trawi dusze grzeszników, o których nie bez powodu mówi się w kontekście spalenia i zatopienia przez własny grzech.
III Krąg z opisu Rzek Krwi:
Ogromne krwiste zbiorniki rozsiane wokół kolosalnej areny - to z nich wyłaniają się nowe demony po przegraniu walki z własnym grzechem. Brzydkie, przepełnione gniewem i chęcią mordu, za który zostali skazani, robaki, zwane tak z uwagi na świeży wylęg, są kolejno wyławiane przez jednostki opiekujące się rzekami, a następnie po skuciu i przyczepieniu do smyczy, prowadzone przed oblicze Minotaura niczym zwierzęta na rzeź.
Wobec Demonów również są stosowane brutalne kary, szczególnie w przypadku zdrady lub na mocy wyroku Króla Piekieł za zbrodnię uczłowieczenia, które nie jest specjalnie ciepło postrzegane przez piekielnych rezydentów, o czym mówi fragment o Demonach:
Zjawisko uczłowieczania demonów nie jest ciepło postrzegane w piekielnej społeczności. Często wszelkie przejawy morduje się w zarodku, a porażki traktuje jako niesubordynację wobec Króla i piekielnego prawa, które ustanowił. On sam jednak nigdy nie wypowiedział się wprost na ten temat, przez co do dziś nie istnieje jednolite stanowisko Władcy wobec zjawiska uczłowieczenia Demona.
Tego typu zjawiska często dusi się w środku, co na forum widnieje w opisie lokacji poniżej.
→ Z opisu lochów, w których lądują zdrajcy lub człowiecze Demony:
Rzekomo więzienie dla zdrajców - nic bardziej mylnego. Tutaj się ich prostuje; dosłownie oraz pod kątem lojalności z niemal stuprocentową skutecznością. Raz odmienieni nieprędko wracają na niewłaściwą drogę, ba, nie miewają nawet w zwyczaju opowiadać o swoim pobycie w salo tortur. Gorszy od klasycznej kary jest wyrok przeprowadzenia Bluźnierczego Rytuału, męki tak dużej i plugawej do tego stopnia, by opis i sposób przeprowadzenia nigdy nie znalazł się w żadnej księdze.
Czy mając 0 poziom w umiejętności/talencie/wiedzy postać może podjąć test na akcję, w której się nie specjalizuje? Niektóre opisy sugerują coś innego.
Odpowiedź: Postać jak najbardziej może próbować podjąć test. Utrudnieniem przy takich testach będzie stopień trudności od normalnego do trudnego poziomu oraz brak bonusu, który stanowi ułatwienie dla postaci z punktami w danej umiejętności/talencie/wiedzy.
Opisy są pomocą, poglądem na kontrast pomiędzy nowicjuszem a specem w danej dziedzinie, jednak niczego nie zabraniają.
Co oznacza "nieznacznie zwiększona odporność" 2 form Aniołów i Demonów?
Odpowiedź: Oznacza, że nadnaturalni w swoich połowicznych stadiach ciut lepiej znoszą rany zadane normalnym orężem. Choć nadal są podatni na obrażenia śmiertelne, odrobinę szybciej zrastają się rany po nożu czy kuli, a wybitnie płytkie skaleczenia/otarcia goją się dosłownie na oczach. Prócz tego 2 formy nadnaturalnych nie wpływają na zwiększenie odporności wobec złamań czy urazów narządów wewnętrznych i nie regenerują uciętych kończyn. Wszelkie poważne uszkodzenia tego typu będą goiły się zgodnie z prawami natury. Tylko powrót do macierzystego wymiaru w pełni wyleczy naczynie nadnaturalnego.
Czy rozgrywki można prowadzić tylko w Londynie? A co z Piekłem, Niebem, Limbo oraz Czyśćcem? Czy można grać na innych kontynentach świata?
Odpowiedź: Z założenia głównym miejscem akcji jest Londyn - z tego samego założenia to tylko on jest wyciągnięty na stronę główną forum. Prowadzenie gier poza jego obrębem nie jest zakazane, można to uczynić w odpowiednim dziale, niemniej zaleca się rozgrywanie sesji w jego granicach, głównie dla śledzenia postępu fabularnego.
Piekło oraz Niebo są jak najbardziej dostępne pod grę. Do Limba wstęp mają postaci wyłącznie w szczególnych przypadkach, np. na rzecz osądu za występki. Czyściec jest niedostępny.
Co należy rozumieć przez typ broni w mocach Demonów i Aniołów i jak nalicza się bonus?
Odpowiedź: Miecz jednoręczny, miecz dwuręczny, topór, młot, buława, pistolet, karabin, strzelba, łuk, sztylet, katana, bicz, ect. Typem broni należy nazwać jeden konkretny rodzaj oręża, który podpada pod gust postaci, np. jednoręczna buława, dwuręczny miecz, topór i tak dalej, ale nigdy grupę, np. dwuręczna broń, czy ogólne określenie "miecze". Należy to sprecyzować. Orężem może być również tarcza.
Młot Pana oraz Gniew Minotaura działają wyłącznie podczas używania preferowanego jednego typu oręża i nigdy przy innym. Wtedy i tylko wtedy postacie otrzymują bonus, tj. jedną dodatkową kość 10.
Kości nie sumują się, co oznacza, że przy dzierżeniu miecza jednoręcznego lub sztyletu w ilości dwóch, postać nadal otrzymuje tylko jedną bonusową kość.
Dlaczego Subforum Uczynki składa się z tylu tematów. Nie da się tego uprościć?
Odpowiedź: Nie. Tak zwana konstrukcja "baby" w "babie" jest zamierzana, ponieważ to dzięki niej działa nasz skrypt pomocniczy zliczający punkty, o ile ich wartość nie wynosi więcej niż 1 punkt Punktów Łaski.
W którym miejscu powstało Piekło?
Odpowiedź: Poniekąd w Pierwszym Edenie. Po strąceniu Lucyfera przez Boga, Anioł upadł, tworząc ogromną wyrwę w boskim ogrodzie, tą, która dziś wchłania i rozprowadza Dusze Potępionych po Kręgach Piekielnych. Po uderzeniu i odsunięciu się Boga, Eden zaczął obumierać, stając się Przedpieklem.
Kiedy dokładnie powstało piekło i jak zmieniała się jego forma?
Odpowiedź: Powstanie Piekła można datować na moment strącenia i zamknięcia Lucyfera w więzieniu przez Boga. Początkowo klatka Upadłego była zaledwie pojedynczą lokacją, jednakże wraz z upadkiem innych Niebian, sfera pod wpływem negatywnej energii zaczęła się rozrastać. Na przestrzeni ludzkich dziejów fizyczna forma Piekła ulegała wielu zmianom, aż do obecnej: odwróconej ku dołowi wieży Babel podzielonej na Kręgi, do których przypisywane są Dusze skazanych nieszczęśników.
Na pytanie o potrzeby, odpowiedź jest prosta. Nieustanne metamorfozy piekła były, są i zawsze będą definiowane ideą pojęcia chaosu, a także dla jak najlepszego składowania cennych Dusz, z których sfera czerpie swoje paliwo. Z tego samego powodu nie bez powodu mówi się o ciągłym rozroście i tworzeniu nowych kręgów w razie potrzeby.
Jak dokładnie działa sól na demona?
Odpowiedź: Demon czuje jej obecność - drażni go. Demon nigdy nie przejdzie przez linię soli, o ile ta nie jest w jakiś sposób naruszona. Dzięki temu druga strona może w łatwy sposób zabezpieczyć swój dom, np. rozsypać linię soli na parapecie przy oknie lub drzwiach. Demon nie wejdzie przez zabezpieczone okno ani drzwi.
Z soli można utworzyć także krąg. Demon nigdy do niego nie wejdzie, ani z niego nie wyjdzie, o ile ciągłość okręgu nie zostanie w jakiś sposób naruszona. Demon nie może również przelecieć przez linię soli. Może za to próbować ją zniszczyć.
Sól rozsypana pod podłogą, w ziemi lub pod dywanem nie zadziała - zawsze musi być rozsypana na płaskiej powierzchni w formie okręgu lub linii. Rozsypanie kupki soli nie da żadnego efektu.
Postać Demona została zamknięta w sanktuarium lub chce je przełamać. Co może zrobić, skoro nie dane jej jest się zbliżyć, tudzież wyjść, podczas gdy Niebianom i ludziom nic takiego nie grozi?
Odpowiedź: Zamknięcie faktycznie mocno ogranicza Demonicznego, który nie może ani wyjść ani wejść do Sanktuarium. Najłatwiejszym sposobem na zniszczenie pułapki jest przerwanie ciągu linii, które tworzą krąg ochronny. Sposób oraz inwencja twórcza zależą od graczy. Dodatkową pomocą są moce, które w sytuacji zamknięcia, nie zostają odebrane Piekielnemu. Mimo iż ich obszar działania w przypadku uwięzienia zostaje ograniczony do powierzchni klatki, Upadły jak najbardziej może atakować nimi (lub wszystkim pod ręką) kopułę, tym samym wystawiając na próbę czarującego.
Jeżeli test sporny na siłę woli wygra Demon, może wówczas naruszyć strukturę kopuły i wykorzystać to do przerwania ciągu znaków. Inne metody wytrącenia z równowagi czarującego to próba zgrabnej manipulacji z użyciem, np. Odczytu Duszy. Możliwe jest też wykorzystania otoczenia, choć demon nie zdoła przebić bariery żadnym przedmiotem trzymanym przez siebie, to wszystkie rzeczy nieprzeklęte może z klatki wyrzucić lub do niej wrzucić. Najbardziej inwazyjna metoda zakłada ujawnienie 3 formy Demona, która wpływa negatywnie na istoty śmiertelne. Mimo iż jej działanie gwarantuje najszybszy sukces przełamania zaklęcia, jest jawnym złamaniem zasad kodeksu pomiędzy nadnaturalnymi, przez co Demon może zostać postawiony przed sądem.
:upscale()/2015/04/24/742/n/1922398/150fb890_y0VW29.gif)
