Chociaż na temat piekła krąży wiele opowiastek, nie jest to miejsce pozbawione hierarchii. W odróżnieniu od Niebian, których naturą jest przestrzeganie zasad porządku, społeczność demoniczną należy trzymać w solidnych ryzach. Z tego tytułu utworzono specjalne stanowiska, na które powołano najsilniejszych lub najbardziej zasłużonych rezydentów każdego kręgu piekła.
Ich rolą jest opieka nad przydzieloną sferą, pilnowanie porządku, zapewnianie bezpieczeństwa oraz tłumienie przejawów niesubordynacji - strażnicy, tym właśnie mianem tytułują się piastujący swój “urząd” demony. Historia zna pięciu wybranych na cztery kręgi, co zdradza śmierć jednego z nich. Zmarłym był opiekun III Kręgu: Okrucieństwa, zabity przez Minotaura w czasie trwania piekielnej rewolucji pod wodzą Uzurpatora, syna Lucyfera oraz Lilith.
Chociaż Strażnicy nigdy nie dorównają i nie przewyższają potęgą Lucyfera, Piekielnych Książąt ni obecnego Króla Piekła, to w ogólnej hierarchii rezydentów stoją stosunkowo wysoko. Silniejsi od pozostałych demonów budzą respekt w ich sercach, niekiedy też strach, trzymając w żelaznych ryzach wszelkie rewolucyjne zapędy.
Strażnicy nie odpowiadają przed nikim innym, jak wyłącznie przed swoim Królem. To od niego i tylko niego przyjmują rozkazy i chociaż pod to samo podchodzi pojęcie wierności, niczym zdumiewającym bywają tendencje do zmiany obiektu respektu, jeżeli pierwotny zostanie uznany za zbyt słaby, aby sprawować władzę, czego przykładem była dobrowolna zmiana stronnictwa po strąceniu z tronu Upadłego Lucyfera.
Prócz podstawowych obowiązków i przywilejów stanowiska, Strażnicy stanowią poniekąd źródło mocy wszystkich rezydentów danego kręgu piekła. To od nich mieszkańcy czerpią moc znaną pod mianem znamienia, unikatowej zdolności wyróżniającej piekielnych danej sfery nad innymi.

W przeciwieństwie do sfer anielskich, Kręgi nie dysponują jako takim podziałem wewnątrz. Każdy nowo narodzony demon zaczyna od najniższego szczebla z ilością Punktów Łaski: 0. Swoją chwałę zdobywa poprzez czynną służbę, w mechanice odzwierciedlaną w ujemnym bilansie Punktów Łaski. Im wyższa wartość pod kreską (na minusie), tym bardziej szanowany staje się demon wewnątrz Kręgu. Po wzbiciu się na sam szczyt listy Demonów w swoim Kręgu, tj. po realnym miesięcznym podliczeniu Punktów łaski (minusowego bilansu), aspirujący jeszcze wyżej pretendent ma prawo do awansu. Wówczas przekazuje nabyty ujemny bilans Punktów Łaski w ilości -30 Punktów Łaski Strażnikowi, który poprzez udzielenie mu “błogosławieństwa”, otwiera przed nim bramy do pozostałych Kręgów. Demon ma prawo do wyboru nowego Kręgu, w którym zacznie swój wyścig od nowa, z lub bez przewagi w zależności od pozostałego ujemnego bilansu Punktów Łaski po wydaniu.
Zmiana sfery “zamieszkania” wiążę się dla Piekielnego ze zmianą źródła mocy, tj. unikatowej zdolności dla każdego Kręgu.
Przejście z jednego miejsca do drugiego to nie jedyna droga, którą może podjąć Demon. Jeżeli ten czuje się komfortowo w swojej obecnej sferze, może wykorzystać nabyty ujemny bilans Punktów Łaski (-30) do wykupienia sobie “biletu” na tak zwaną próbę.
Jej mianem określa się test, któremu zostaje poddany aspirujący pretendent. Jeżeli zdoła go zaliczyć, wówczas staje się elitą w swoim Kręgu, niemalże “prawicą” lub “lewicą” (maksymalnie 2 elitarnych na krąg) samego Strażnika. Obdarzony względami uzyskuje prawo do wydawania rozkazów pozostałym demonom z rodzimej sfery.
Niezaliczony test jest równoznaczny z utratą szansy na awans lub przejście do innego Kręgu. Zhańbiony Demon traci wydane Punkty Łaski, tym samym zmniejszając ujemny bilans (wówczas bliższy 0) i jednocześnie spadając na dół listy zgodnie z punktacją, aby zacząć swój wyścig chwały od nowa w zależności od pozostałej wartości ujemnych Punktów Łaski.

Rankingi Demonów wywiesza się poprzez comiesięczne (realnie) podliczenie Punktów Łaski. W przypadku Demonów wskazane jest posiadanie jak największego bilansu ujemnego. Każde wydanie punktów jest równoznaczne ze zmniejszaniem go do maksymalnie 0.

Próba
Termin ten służy do nazewnictwa testu, któremu zostaje poddany aspirujący demon. Nie istnieje jeden wzór próby: każda jest indywidualna, według widzimisię Strażnika Kręgu. Testy przeważnie pojawiają się jako wpis dla gracza, który jest zobowiązany do rozegrania otrzymanego zadania po wydaniu wymaganej ilości ujemnych Punktów Łaski. Próba nie zawsze musi zakończyć się sukcesem i nie zawsze musi ograniczać się do wpisu. Na drodze życzenia istnieje możliwość rozegrania sesji na poziomie gracz/MG.

Elitarni Gwardziści
Terminem tym nazywa się Demony, które poprzez zwycięstwo w piekielnym wyścigu szczurów, wzbili się na szczyt, wykupili bilet próby i przeszli ją w tak zwanym trybie śpiewającym. Stojący po prawicy i lewicy Strażnika Kręgu są obdarzeni niebywałymi względami, np. odpornością na żelazo, której nie posiadają słabsi. Nie tylko cieszą się szacunkiem pozostałych demonów w rodzimej sferze, ale przede wszystkim zyskują prawo do wydawania rozkazów “niższym” szczeblem pobratymcom.
Elitarni Gwardziści, choć otoczeni polem chwały muszą nieustannie szlifować swoje umiejętności. Mimo iż nie jest to prawo spisane na żadnych kartach, jego definicja wynika z ryzyka strącenia z powrotem na niższy szczebel i utratą zdobytej Niełaski przez innego pretendenta, który na mocy wydania własnych ujemnych Punktów Łaski (-30), po otrzymaniu zgody od Strażnika, może rzucić wyzwanie obecnemu, wybranemu przez siebie Gwardziście, który musi je przyjąć.
Jeśli wierzyć przekładom o kulturze demonów, “Wyzwanie” ma dwojakie zadanie: pierwszym jest oczywiście wytwarzanie presji na obecnych Gwardzistach, aby nie poprzestawali na laurach, niekiedy zwane również selekcją naturalną. Do drugiego zalicza się naturalne zaspokojenie demonicznych instynktów: walki, a także nieustającego pragnienia rywalizacji.


Krąg Kłamstwa a hierarchia
Ponieważ Sfera Kłamców nie posiada jednego Strażnika, a za jej porządek i bezpieczeństwo odpowiadają wszyscy Piekielni Książęta, system hierarchiczny troszeczkę różni się od pozostałych.
Pierwszym i najbardziej charakterystycznym elementem jest fakt, iż służba w IV Kręgu już sama w sobie uchodzi za niebywale honorową, toteż każdy Herold, choćby i na najniższym szczeblu wewnętrznej hierarchii, cieszy się całkiem sporym uznaniem wśród pozostałej piekielnej społeczności. Drugą różnicą jest przywilej wydawania rozkazów demonom z pozostałych sfer, jednakże wykluczając z tej grupy Elitarnych Gwardzistów.
Pozostała charakterystyka pozostaje niezmienna: tak jak inni, Heroldzi również podlegają pod wyścig chwały. Poprzez czynną służbę, w tym i zawieranie paktów, przywileju przypisanego tylko im, zdobywają ujemne Punkty Łaski, które pomagają im wspinać się po drabinie hierarchii. Po osiągnięciu szczytu jak najbardziej, oprócz automatycznego ulepszenia prywatnego “raju”, mogą wydać nabyte punkty na zmianę sfery, co jest raczej rzadkim zjawiskiem w ich szeregach lub na poczet podjęcia próby, której przejście zgodnie z kanonem, może ich uczynić Elitą wśród swoich, tym samym dając uprawnienie do wydawania poleceń innym Heroldom, co nie miało miejsca wcześniej, a także Elitarnym Gwardzistom z pozostałych Kręgów.
Jako że Krąg Kłamców uchodzi za jeden z najbardziej zdradliwych, walki pomiędzy Heroldami, jak i wyzwania o tytuł Elity są znacznie częstsze niż w pozostałych sferach piekła. Ponieważ Piekielni Książęta nie mają ku temu nic przeciwko, a wręcz cieszą widowiskiem oczy, na mocy wydania punktów (-40), demon ma prawo poprosić o pomoc swojego patrona, Księcia, któremu służy, aby ten swoją mocą pomógł mu obalić aktualnego Elitarnego, spychając go na koniec hierarchii wewnątrz Kręgu Kłamców.

Uwaga: pod kanoniczną hierarchię podlegają wszystkie Kręgi poza V. Ponieważ jest on wyłączony z rozgrywki dla graczy, nie został także objęty opisanym systemem awansu. Dusze zdrajców po wezwaniu i odrodzeniu się jako demony, służą wyłącznie Uzurpatorowi i nikomu innemu.