Murphy, a właściwie Molly urodziła się w roku 1900. Na świat przyszła w mieście Kingstown, któremu później zmieniono nazwę na Dún Laoghaire. Wiodłaby zapewne normalne, szczęśliwe życie rodzinne, gdyby nie fakt, że jej matka postanowiła ją porzucić, kiedy Molly miała 2 latka. Opiekę nad nią przejął ojciec, który średnio nadawał się do wychowania dziecka, a co dopiero córki.
Z początku było ciężko. Sebastian Moran był znanym i szanowanym w okolicy mechanikiem, którego renoma nieco podupadła w momencie, kiedy żona go porzuciła. Później było niewiele lepiej, bo chociaż nie brakowało mu pieniędzy by zajmować się córką, to brakowało mu po prostu wiedzy w tym zakresie. Nic więc dziwnego, że przez pierwsze 3-4 lata wychowaniem Molly zajmowały się liczne mamki, później opiekunki, aż w końcu w jej życiu pojawiły się guwernantki, które to miały nauczyć Molly wszystkiego, co powinna umieć dama.
Niestety świat postanowił pokrzyżować plany ojca i guwernantek. Miało to miejsce, wiosną jak Molly miała 11 lat. Zamiast siedzieć na zajęciach prowadzonych przez jedną z licznych nauczycielek wymknęła się do warsztatu ojca, gdzie ten pracował nad silnikiem parowym. Zaciekawiona dziewczynka przyglądała się pracy ojca, a gdy ten ją przyuważył zaczął jej po prostu tłumaczyć co robi. Wziął Molly na ręce i posadził bliżej silnika, pokazywał i nazywał konkretne jego elementy i tłumaczył co właśnie robił. Jego córce tak bardzo spodobało się to wszystko, że częściej witała do warsztatu ojca. Spędzali tam razem bardzo dużo czasu, co w końcu pozwoliło im się do siebie zbliżyć. Ponad to Molly odkryła w sobie pasję do mechaniki, ale również majsterkowania.
Przez następnych parę lat – mniej więcej do 14 roku życia – dużo pomagała ojcu w warsztacie, ale również próbowała od licznych nauczycielek dowiedzieć się, w jaki sposób może uczyć się o tym więcej. Niestety dowiedziała się, że przez bycie kobietą nie ma szans szkolić się w tym kierunku, ani tym bardziej uczyć czegoś więcej. Właśnie wtedy Molly postanowiła skorzystać z czegoś, co do tej pory uważała raczej za wadę niż zaletę, a mianowicie z faktu, że miała bardzo androgeniczną urodę. Pierwsza jej próba przebrania się za mężczyznę wyszła całkiem dobrze, dlatego postanowiła przetestować to w terenie - wybrała się na miasto, co rzadko robiła. Zgodnie z jej oczekiwaniami ludzie nie widzieli w niej córki pana Morana, a chłopca który po prostu pałętał się po mieście. Zadowolona efektami wróciła do domu i pokazała się tak ojcu. Sebastian był zaskoczony, ale w pełni rozumiał pęd do wiedzy córki i co ważniejsze dlaczego zdecydowała się na coś takiego. Wspierał ją i oficjalnie zatrudnił jako w swoim warsztacie.
Latem 1914 roku wybuchła Wielka Wojna, a ojciec Molly został zwerbowany do wojska. W tym czasie córka sama zajmowała się rezydencją, a także w miarę możliwości warsztatem ojca. Niecierpliwie czekała powrotu rodziciela, jednocześnie martwiąc się tym, że może zostać osierocona. Na szczęście zimą cztery lata później jej ojciec wrócił. Molly, a właściwie Murphy powitała go z wielką radością, a jednocześnie obiecała, że w razie kolejnego konfliktu, nie pozwoli mu iść na front samemu.
Przez następnych parę lat ojciec Murphy rozkręcił swój warsztat z pomocą córki. Zatrudnili kilku młodych chłopców, którzy potrzebowali trochę zarobić by wspomóc rodzinę i uciec od politycznych zamieszek, które miały miejsce w kraju.
W 1939 roku, chociaż Irlandia zachowała neutralność, niektórzy ludzie zdecydowali się wspomóc Brytyjczyków w wojnie. Do tych ludzi należeli między innymi Sebastian i Murphy Moran, którzy dołączyli do jednostek zmotoryzowanych, jako mechanicy by pomagać w operowaniu i naprawianiu sprzętu.
Rok przed końcem wojny Sebastian Moran zginął podczas jednego z licznych bombardowań, ale udało mu się uratować córkę, która mimo długotrwałej hospitalizacji przetrwała pozostały okres wojenny.
Obecnie przybyła do Londynu, by znaleźć dla siebie jakąś pracę i odbudować swoje życie.