Patrick urodził się 11.05.1908 roku, będąc owocem związku śmiertelnej kobiety, Moiry Davies, i Anioła przybierającego ludzkie miano Michaela Traversa. Przez płynącą w żyłach krew Niebianina przyszedł na świat jako Widzący. Nieświadoma wyjątkowości swojego pierworodnego matka wychowywała go niczym w pełni ludzkie dziecko – ojciec pozostawał zobowiązany do utrzymywania swojego niebiańskiego jestestwa w tajemnicy, było też za wcześnie aby obarczać swojego potomka tym brzemieniem.
Pozorną sielankę przerwało nadejście I Wojny Światowej, pogarszając sytuację materialną Traversów – głód często zaglądał im w oczy. Wiele rodzin, w tym ich dotknęły przymusowe pobory do wojska. Głowa rodziny pozostawał wyraźnie przeciwny jakimkolwiek działaniom zbrojnym, jednak nie zdołał uniknąć wcielenia do armii jako sanitariusz. Przez wszystkie lata I Wojny Światowej otrzymali listy z frontu, starając się ledwo związać koniec z końcem. W tym strasznym okresie młody Widzący odbierał podstawowe kształcenie w domowym zaciszu. Po zakończeniu tego konfliktu zbrojnego, Travers powrócił do swojej żony i syna. Wszyscy potrzebowali zapomnieć o tych wszystkich wydarzeniach i zacząć żyć w spokoju.
Patrick dorastał nieświadomy swojego dziedzictwa, przeżywając w tym czasie pierwsze fascynacje i podejmując pierwsze poważne decyzje co do swojej przyszłości – zdecydował się zostać chirurgiem ogólnym, czego udało mu się dopiąć. Nie przypuszczał, że prawdziwym sprawdzianem jego umiejętności nie stanie się szpital, a front II Wojny Światowej. Trafił tam jako jeden z specjalistów w swojej dziedzinie i bardzo szybko przekonał się, że prowadzenie szpitala polowego znacząco różni się od przeprowadzania zabiegów w sterylnej sali szpitalnej – początkowo myślał, że nie odnajdzie się w tym wszystkim i nie sprosta swoim obowiązkom. Z czasem dostosował się do sytuacji, stawiając ratowanie ludzkiego życia ponad sobą. Nie było to łatwe w takich warunkach i przy niedoborach żywności, która pozostawała niezbędna do powrotu do zdrowia. Wszystkie swoje doświadczenia z tamtego okresu przelał na papier, tworząc tym samym coś, co przy odrobinie szczęścia będzie mógł pozostawić przyszłym pokoleniom.
W 1939 roku z powodu gruźlicy odeszła z tego świata jego matka – dowiedział się o tym od pogrążonego w żałobie ojca. Półtora roku później otrzymał informację o śmierci która miała zostać jego żoną, jeśli uda mu się wrócić z frontu – należący do niej dom został zbombardowany. Po zakończeniu wojny powrócił do swojej ojczyzny, która doznała równie poważnych ran, co jego pacjenci. Powrócił na swoje dawne stanowisko w Szpitalu Św. Józefa – chirurga ogólnego, mając nadzieję, że zostanie wezwany po raz kolejny do wsparcia ojczyzny i armii.