Natalya Bathory, a może raczej hrabina Natalya Bathory, jak wtedy znana była Merikh, przyszła na świat w roku 1755 na terenie Austro-Węgier. I tak, zanim ktokolwiek zapyta to wywodziła się i to z prostej linii od niesławnej Elżbiety Bathory, jednak, ze względu na to, że akutat ta jej przodkini żyła już jakiś czas temu to sprawa stała się nieco zapomniana. Na dwór francuski, Natalyi udało się przedostać, jak i wielu innym szlachcicom z jej kraju, w roku 1770 i to dzięki temu, że cesarz austro-węgierski był bratem Marii Antoniny, żony Ludwika XVI. Od samego początku od momentu przybycia na dwór starała się być możliwie jak najbliżej królowej. Chcąc wejść w jej łaski, ochoczo spełniała wszystkie jej zachcianki, co więcej czuła się niezwykle wyróżniona, kiedy była wybierana do realizacji najprostszych nawet zadań. Z czasem, prawdopodobnie odkąd Maria Antonina nabrała do niej zaufania, zaczęły pojawiać się propozycje spędzania wspólnych nocy w komnatach królowej. Nie miały być to jednak spotkania sam na sam, a w większym gronie. Natalyi taki sposób spędzania czasu zdecydowanie odpowiadął i nigdy nie odmawiała, nawet przy orgiach na ponad dwadzieścia osób. Łączyła przyjemności cielesne razem z wyciąganiem od szlachciców, lub ich żon i kochanek informacji czy też plotek, której mogłyby polepszyć pozycje królowej, lub jej własną. Starała się też informować ją o każdym potencjalnym niebezpieczeństwie o jakim się dowiedziała, wszak dwór francuski w tych czasach nie należał do najbezpieczniejszych miejsc.
Orgie zakrapiane alkoholem miały miejsce często, a Natalya się zdecydowanie dobrze bawiła. Wraz z upływem lat hrabina Bathory rozwinęła w sobie również inne hobby, niektórzy mogliby powiedzieć, że dosyć osobliwe. Obudziło się w niej upodobanie do obserwowania tortur. Czasem zamiast czytać książkę, schodziła do lochów, do sali tortur i obserwowała poczynania kata i jego pomocników. Kilkukrotnie również pozwolili jej działać z odpowiednimi narzędziami szczególnie takimi rozgrzanymi czy służącymi do wyrywania paznokci. Wyglądało na to, że w Natalyi odezwały się mordercze geny Elizabeth Bathory. Kolekcjonowała odcięte palce i organy intymne więźniów obydwu płci.  W końcu posunęła się do eliminacji kilku podrzędnych dworzan, z którymi królowa nie przepadała. Zazwyczaj robiła to w trakcie stosunku, podrzynając im gardła, lub podając truciznę tuż przed.
Nic co dobre nie może trwać jednak wiecznie, kiedy przyszła pora na ścięcie królowej Marii Antoniny, hrabina Natalya Bathory jako niebezpieczna zwolenniczka królowej również została stracona. Jej obsesja na punkcie seksu sprawiła, że po odejściu z ziemskiego padołu łez stała się dumnym sukkubem.

Oficjalna biografia Duan, jakby ktoś sprawdzał:

Duan Sae Lin przyszła na świat w Chiang Mai w Tajlandii w roku 1915. Miała w sobie również chińską krew ze strony babci swojego ojca. Do stolicy Tajlandii przeprowadzili się w roku 1925 roku. Jej ojciec był chemikiem, jej matka prowadziła wcześniej w Chiang Mai, a potem Bangkoku jedną z portowych palarnii opium, już bardziej dochodową, na którą władze przymykały oko, pod warunkiem, że dzieliła się zyskami, szczególnie z zachodnich marynarzy, których wpędzała w sidło nałogu. Duan jako córka spędzała więcej czasu z matką. Była ciekawą świata dziewczyną, która nie bała się obcych, a także od 14 roku życia zaczęła pracować w palarnii matki, jako swojego rodzaju obsługa, poznając ten biznes od podszewki. Po rozejściu się rodziców, formalnego rozwodu bowiem nie było, by uniknąć skandalu, Duan pozostała ze swoją rodzicielką. Plusem niewątpliwie było to, że przez lata nauczyła się dobrze angielskiego i mogła przyciągać klientów również konwersacją. Prawdopodobnie nic by się nie zmieniło gdyby nie rok 1941, kiedy to rząd Tajlandii wszedł w sojusz z Japonią. Matce Duan jak i jej samej wyglądało to na bardzo zły pomysł. Z racji częstych 'spotkań' z zachodnimi marynarzami, znajomości tego jak wyglądają te kraje, choćby z opowieści, miały złe przeczucia co do końca tej wojny w obecnej sytuacji. Dzięki koneksjom z marynarzami, oraz odpowiedniej łapówce, udało się wsadzić Duan jako pasażerkę na gapę na jeden ze statków, który wypłynął do Wielkiej Brytanii. Tak więc pod koniec 1941 roku znalazła się w Londynie. Nowa kultura, nowe miejsce, jednak języka znała. Dostała się do Londynu, a potem zabrała się za organizowanie tego co znała. W południowym Londynie, przy pomocy tego samego marynarza o imieniu Henry założyła azjatycki lokal, herbaciarnię, na której zapleczu jednak istnieje możliwość gry w karty na pieniądze, a także miejsce gdzie starzy marynarze, którzy pamiętają 'stare dobre czasy' moga oddać się paleniem opium. Jest to również bezpieczne miejsce na umówienie się z prostytutkami z dala od oczu żon czy reszty społeczeństwa. Z racji reputacji tego miejsca Duan często wchodzi w kontakty z lokalnym półświadkiem. Jednak dziewczyna korzysta na tym, że Londyn ma obecnie większe problemy, jak chociaż odbudowa. Mały kawałek Azji w Londynie stworzony przez Duan również na początku 1947 roku ma się całkiem dobrze.